Berlin'den sevgilerimle

Sırtım televizyona dönük ve hemen hemen altı ay sonra MB’ye yollamak üzere bu yazıyı yazıyorum. Aynı zamanda Michel Jakson’un Bükreş konserini dinliyorum. Sahi ben yazmayalı neler neler oldu dünyada.

Dünya’ya bir meteor düştü ve tüm dinazorların sonu geldi, buz devri geldi, Neron Roma’yı yaktı, Brütüs Sezar’ı sırtından bıçakladı, Çin set çekti, Fransa ihtilali gerçekleşti, Rusya’da ekim devrimi oldu, Mustafa Kemal Atatürk arapça harflerinin yerine latin alfabesini getirdi, Hitler iktidara geldi ve 52 milyon insanın ölümüne sebep oldu, Hiroşima’da yüzbinlerce insan bir anda yok edildi, JFK suikası gerçekleşti, Elvis Presley öldü, 1923’ten bu yana darbeler, ihtilaller ve çeşitli dalgalanmalarla, küçüklü büyüklü tsunamilerle çalkalanan Türkiye’de şimdilerde yine ortalık karıştı. Ha unutmadan, Mickel Jackson’de öldü.

Beş haneli bin yıllardır yazmıyorum gibi geldi bana şu son beş küsür ay. MB’den bu kadar uzak kalmama daha fazla dayanamayıp beni mesaj ve yorum bombardımanına tutmasaydınız yine yazmayacaktım :).

“Ne olur Okan, artık yaz!” İçerikli en az, on-on beş tane blog okudum. İnanın çok duyguladım. Hatta bu içerikli ilk bloğu okuduğumda gözyaşlarıma hakim olamadım ve neredeyse kendi gözyaşlarımın oluşturduğu su birikintisinde boğuluyordum ki eşimin bu gibi durumları göz önünde bulundurarak evde sakladığı yangın söndürme aletinin sayesinde ölümden döndüm.

Neyse bu kadar cıvıklık yeter!

Annem: "Tabii yeter oğlum! İnsan istese de daha fazla cıvıyamaz ki " dedi bu bölüm için:))

Gerçekten tüm dostlarımı çok özledim. PAYLAŞMAYI çok özledim. Yorumları, tık tıkları, iadeyi ziyaretleri ve blog okumayı çok özledim.

Üç buçuk ay içerisinde 13 kez ameliyat olan babamın ve çok iyi giden işimin beni çok fazla yormasından dolayı, çok sık olmasa da arada sırada Ana sayfada görünebilirim.

Sevenlerime hayırlı, sevmeyenlerime geçmiş olsun.

Berlin’den sevgilerimle...