Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

01 Ocak '07

 
Kategori
Aşk - Evlilik
 

Beş duyunda izi kalan...

Beş duyunda izi kalan...
 

Bakmaya kıyamadığı, sabah gözünü açtığında ilk, uykuya kapamadan son düşündüğü, inceliklerden dokuduğu çiçekli bir yolda ilerlerken yaşamın ne kadar çok ayrıntıyla kendisini beslediğine şaşırdığı, daha bir çekidüzen verip aynalarda gülümsediği; o mutlu günlerin çook uzağında artık iki canın iki yabancıya dönüşümüydü yaşanan... Sırf bu anın kendisi bile her şeyi anlatmaya yeterdi ama ayrılık kararının infazı gerekliydi.

Karar alınmıştı da dile dökülmemişti. Bir de ritüellerine uyum sağlamak gerekirdi; roller yeniden biçimlenecek kim daha çabuk kabullenecek. Bir anın doğurduğu milyon ayrıntıyla uğraşılacaktı. Öncesi sonrası ve o ân’ı...

.."Ayrılık demir çubuk gibi sallanırken havada"...aslında... Yeniden... Bir şans...la başlayan cümleler kuran yenikti. Bir galibi var mıydı yaşananın? Ortak paydada yaşanan onca şeyden sonra kim kendine ne pay biçerdi... Şimdi sessizliğin gürültüsünde kim neyi nasıl söyleyecekti?

İki tarafı vardı:

Kendini unutmuş, karşı tarafın az hasarla atlatamayacağı korkusu ve üzüntüsüyle ayrılığı söylemekten çekinen biri...

Ayrılığı bilen ama yitirildiğinde değerlendiği yanılsamasıyla kabullenmeyen diğeri...

Zordu... İki taraf için de...

Aslında ne zamandır erteliyordu kararı veren... Haliyle, davranışlarıyla daha çok bakışlarıyla anlaşılmasını istiyordu... Başlarken ne kadar çok mutluluğu varsa şimdi o kadar çok mutsuz nedenleri vardı.

Suyun altında soluksuz kalmışçasına... Boğulduğu o andan kurtulmak için "ayrılmalıyız" deyiverdi. İçinden nasıl söyleyebildim diye kendine şaşarken, dışında kararlı güçlü ve emin bir görünüşü kuşanmıştı biri.

Kabullenen gözlerle sustu diğeri. "Bu kez ne de çabuk kabullendi" diye değersizlik duygusuna kapıldı biri...

Gururundan sözleyecek söz bulamayan, "nasıl bu kadar gaddarca ve duygusuz söyleyebildi" diye içinden geçirdi diğeri.

Her şeyi son bir bakışa sığdırmak ister gibi baktı... Baktı... Herhangi biri...

Her şey anlamını yitirmiş pamuklar içinden çıkıp gerçeğin soğuk ve sert duvarına çarpmış dünyanın herhangi bir yerinde ayrılmıştı, ayrılıyorlardı hep birileri ve beş duyuda asılı kalan her şeyin izlerini taşıyarak çoğul bir hayattan tekil bir hayata "Merhaba" diyorlardı.

 
Toplam blog
: 80
: 1644
Kayıt tarihi
: 02.12.06
 
 

..