Beşik Kertme'li..

Aşk bazen; kapıyı bir kere çalarmış..
Ya.. hapsedermiş kendine bir ömür boyu..
Ya da.. bir kere gitti mi, hiç ugramazmış aynı kalbe bir ömür boyu..
Kara Kız'a yaptıgı gibi,gelmiş ve..gitmiş..Ya hep,ya hiç misali..

Hiç mi aşık olmadın diye sormuştum bir keresinde ona.. Dudaklarında acı bir ifade ile gülümseyerek ''Evet..bir kere aşık oldum''demişti...

Aşk, ve aşkın yaşattıkları iki kişi arasında yaşanır ve kalır'' diye devam etmişti..

Aşk mahrem bir konuydu onun için..her şeyi içinde yaşardı,ve bitirirdi..bir ikinci kişi asla bilemezdi içindekileri..
Ama bu kez sordugumda her nedense hiç nazlanmadan anlattı..
Anlatma ihtiyacı hissetti belki artık.

Belki de içindeki acıları paylaşarak azaltmak istedi.Dokunaklı bir Aşk hikayesiydi dinlediğim..kurdugu her cümlede tekrar tekrar yaşadı sanki..bazen gözleri parladı,bazen yaşları yanaklarından aktı..dudaklarından kırık bir Aşk hikayesi döküldü en nihayet...

''Evde kaldın..evlensen de kurtulsak''diye takılan arkadaşına tam cevap verecekken görmüş onu..işyerinin tam karşısındaki yolda yürüyen çakı gibi yakışıklı bir Astsubayı göstermiş arkadaşına ve espriyle beraber

''Onun gibi biri çıkarsa karşıma hemen evlenirim''demiş..arkadaşı egilip bakmış oldugu yerden..
'' oooo..valla ben olsam ben de hemen evlenirim onunla''demiş.
İşte o kadar yakışıklıydı''diyor bana anlatırken..ben onun gibi birini tanımadım''..diye devam ediyor.. Tesadüf bu ya..hele küçük yerlerde tesadüf olmaktan da çıkar karşılaşmalar..Ve;

Günün birinde, dost meclisinde karşılaşıp tanışmışlar..

Daha sonraları,işyerine gidip gelirken yollarda.. küçük kaçamak tebessümlerle selamlaşmalar..bakışmalar devamında ayak üstü kısa sohbetler gelmiş..

Aşk kapıyı çalmış artık bir kere.. açmasan olmaz.

Aşk baktıgı her yerdeymiş artık..aşk boncuk boncuk ışık olmuş gözlerinde..yüzündeki aydınlık olmuş..
Sözlere dökmeden,sadece elele tutuşarak yaşamışlar aşklarını..genç adam artık yanından ayrılmaz olmuş..planlar yapmaya başlamış kendince..henüz kara kız'a olan Aşk'ını dile bile getirmeden..

Arabasının hangi marka alınması gerektiğinden..porselen yemek takımlarının deseninden..ne renk koltuk takımı istediğinden..Alman marka çatal-bıçak takımlarından bahsetmeye başlamış her buluşmalarında.

Gelecege dönük planlar yapmaya başlamışlar farkında olmadan..

Herşey o kadar güzel giderken, artık ayaklarının yerden kesildiğini hissederken bir gün..

Memleketten biriyle beşik kertmeli oldugunu beşik kertmesiyle evlenmek istemediğini, ailesini bu evlilige razı etmek ve konuşmak için Mardin'e gitmesi gerektiğini söylemiş..'' Onun beşik kertme'li oldugunu duymuştum ''diyor bana kara kız..ve devam ediyor'' ama önemsememiştim beşik kertmesi mi kaldı diye düşünmüştüm''.

''Merak etme..halledip dönecegim..senden çeyiz falan istemiyorum,sen yetersin bana kara kız''demiş.

Yolculuk dönüşünden sonraki Cumartesi günü için randevulaşmışlar..
Arkadaşım beklemiş..
Beklemiş..
Bilmem kaç cumartesi geçmiş beşikkertmeli Mardin'li hiçbir Cumartesi gelmemiş..
Bilmem kaç hafta sonra,
İşyerine.. birgün bir asker gelmiş..Astsubay'ın askeriymiş.. hem de elinde bir mektupla gelmiş.

''Sana verdiğim sözü tutamadım kara kız'ım..sana geri dönemedim..ben evleniyorum..evlenmek zorundayım..özür dilerim''diyormuş mektubunda..
''Aşkın özürü olur mu,affeder mi onu kalbim bilemiyorum'' diyor arkadaşım..
Keşke kendimi ona kaptırmadan..keşke Aşk kapıyı çalmadan ögrenseydim diyor..
Bugün belki Aşk'tan yana umutlarım olurdu..belki Aşk yine kapımı bulurdu..
Belki de Kırık bir Aşk Hikayesi anlatmazdım sana.. kimbilir..

İçim hüzünle doldu..''Aşk herkesin yüzünü güldürmüyor ne yazık ki'' diye düşündüm..
Ayazlarda kalakalıyorsun böyle işte tek başına.

içini ısıtmıyor her zaman yaz güneşi gibi..yaşadıkların yanına kâr mı kalıyor yoksa,hatırladıkların sana acı mı veriyor,''Hiç yaşamasaydım keşke'' mi diyorsun kendi kendine..bilinmez.
Kara Kızı'ın anlattıgından anladıgım şu ki;
Aşk kapıyı her zaman çalmıyor..
Çünkü o hala yalnız.. Ve Aşk'ın kapısını çalmasını bekliyor.