Beşinci mevsim

Ilık ılık esen bir hazan rüzgarıyla depreşen duyguların bu akşam da hangi limanda demirleyeceği bilinmez. Serin akşamların tekdüze sakinliğinde çoşkulanmış düşüncelerin hangi mısrada biteceğinin bilinmemesi gibi. Şaha kalkmış bir tay gibi umarsız ve kaygısızdır onlar. Canlarının istedikleri yerden başlayıp istedikleri yerde biterler. Ne yaşanılan mevsim umurundadır, ne de kederlenen yürek...

Kimi zaman kıpırtıyla başlayan ahenkli adımlar, kimi zaman da ani bir çıkışla dengesizce yol alır yalçın kayalıkların gölgesinde. Ne yarım metre ötedeki uçurum ilgilendirir onları ne de süratle akan zaman. Yerleri ve zamanları yoktur esasında. İlla ki yeri ve zamanı olsun isteyenleri kırmaz görünürler ancak, baştan sona yanlışlarla dolu dakikalar armağan etmekten de geri kalmazlar. Gem vurulmayan bir kısrak deliliğinde ilerler giderler gönüller boyunca...

Söylentiye göre dört mevsim varmış... Ancak hiç kimse onların beşinci mevsim olduğunu bilmez… Bilmez çünkü dili yoktur onların. Söylemezler. Ancak aydınlanmış yüreklerin işidir onları anlamak. Her mevsim içinde yaşayabilen, yaz kış ayırt etmeden kapımızı çalan hislerdir onların hayatı. Ne zaman nerede çalacağı bilinmez. Ansızın gelebileceklerini sezebilenlerdir ki kapıları aralık durur daima. Kapı aralığından usulcacık süzülerek girebilsinler diye. Çünkü her zaman geleceklerinin garantisi yoktur. Geldiğinde ya evde yoksan! Kim bilir bir daha ne zaman yolları düşecek yaşadığın yere?... Ve kim bilir ne zaman yaşabileceksin beşinci mevsimi. Kavrulurken yaz aylarının sıcağında kim bilir ne zaman üşüyeceksin beşinci mevsimde?... Ve kim bilir her yer soğuktan titrerken sen ne zaman cehennem ateşiymişcesine yanacaksın beşinci mevsimde?... Kim bilir?…