Beyaz bir aşk hikayesi

Her taraf bembeyazdı. Lapa lapa yağan kar ağaçları adeta bembeyaz pamuklarla donatmıştı. Bir anda bastırmıştı kar. Tam üşümeye başlamıştım ki kollarının sardığını hissettim arkadan bedenimi. Islak saçlarıma yaslamıştı çenesini, İkimizde gökyüzüne bakarak, adeta rüzgarda dans eden kar tanelerinin yere düşmesini izliyorduk. Onun kollarında çok mutlu olduğumu hissettim bir an. Zamanı durdurmak ve bir anda aşkımızın dekorunu kar taneleriyle süsleyen Tanrıya teşekkür etmek geldi içimden. Kendimi, Tanrının yarattığı sanatsal bir senaryonun baş kahramanı gibi görüyordum.

Karların içinde bata çıka yürürken, zaman zaman da yerden aldığımız kar parçalarını birbirimizin üstüne atıyorduk. Karların içinde yuvarlanarak şakalaşan iki köpek yavrusundan farkımız yoktu. Koşuşturmaktan ikimizde kan ter içinde kalmıştık. Soğuktan donarak kızarmış yüzümün tersine vücudum ateş gibiydi. Çokta yorulmuştuk. Karlarla kaplı bir kütük parçasının üstüne çöküvermiştim. Yüzüme çarpan kar tanelerinin ıslaklığının, bir an onun sıcak nefesiyle eridiğini hissettim. İlk önce yanağımda hissettiğim bu sıcaklık, karların üstünden akan ılık bir su gibi tüm vücuduma yayılıyordu.

Bir an kütüğün üstünde dengemi kaybettiğimi farkettim ve kendimi toparlayamadan aşağıya doğru başımın kaydığının farkına vardım. Sanki tonlarca ağırlık başımı bedenimden ayırmışcasına alıp götürüyordu. Olanca gücümle başımı toparlayıp, arkaya doğru kaldırdığımda ise büyük bir acıyla irkildim. Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Başımı yaslandığım ağaca fena vurmuştum. Kar azalsa da yağmaya devam ediyordu. Bütün vücudum buz kesmişti adeta. Hala kendime gelememiş, sersem sersem yanıbaşıma bakıyordum. Gözlerim onu arıyordu çaresizce. Biraz daha süremezmiydi sanki dedim kendi kendime. Kızkardeşimin sesi ile irkildim bir anda. " Hadi abla, ne yapıyorsun burada? donacaksın! Hadi yemek hazır"

Üzerinde uyuyakaldığım kütüğe takıldı gözüm bir an. Belkide kanım ısındığı için baktım bir kez daha tebessümle bu ağaç parçasına. Sonra başımı yukarı kaldırıp yağan kara baktım. Sanki onunla beraberken daha farklı yağıyordu diye düşündüm. Ağaçlar daha bir pamuk tarlası gibiydi. Acaba hayallerimiz daha mı canlıydı gerçeklerden. Yoksa gerçeği yaşarken farkında olamıyormuyuz bu güzelliklerin. En güzel aşkları yaşasakta hayatımızda, hayaller bir başka oluyor galiba rüyalarımızda.

Hülya Kanatlı / HÜLYALAR