Beyaz bulutlar kayar mavi zeminde

Gökyüzüne baktığımda, yukarıda parlak mavi zeminde gezinen şu bulutları görmeyi; onların, akarcasına yer değiştirmesini izlemeyi ve hayal gücüme eşlik edip de bir biçimden başka bir biçime dönüşmesini seviyorum.

Sonuç?!

Biliyorum, biliyorum; zamanı acımasızca kullanan bizleriz!
Emeği de göz ardı eden!
Ve onun hazinesini de bir türlü fark edemeyen!
Ve ayrıca onu, arsızca tüketip yok eden!

Belli ki bu eylemlerin hepsi birden, acımasız bir boş verişliliğe, mavi zeminde kayan şu beyaz bulutların bize ait anlamını yitirmesine, biçimsizleşmesine ve o bulutların, hayal gücümüze eşlik etme isteğinden aniden vazgeçmesine ve ardından buna göz yummamız gibi bir başı boşluluğun sonucuna işaret eder.

-
Görsel: Rose Meditative, 1958, Salvador Dali
Bu yazıyı, Ezgi Umut'un bir yazısını okuduktan sonra yazmış ve notlarıma almıştım. Bana yaptığı çağrışım dolayısıyla kendisine ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum.