Beyaz Kale ile Orhan Pamuk

Bende yıllarca BÖYLE kalacağınızı hiç düşünmemiştim.

Tanıştık. Yakalanmıştım. Ölüm korkusuyla tir tir titriyordum sizin dünyanızda. Kendi dünyamdan sunduklarımla bir zaman ayakta kaldım aranızda. Farkındayım, beni ve dünyamı biraz abarttım ama işe yaradı; bakın şimdi aranızda GÜL gibi yaşıyorum.

Bu bizim aynılığımız YALAN bir benzerlik.

Ben o kadar da beni anlattım, ya sen, bu BASİTlikte mi yaşarsın? Padişah avda, savaşta, zaferde; ya biz ikimiz, bir, o dünyanın hangi kıyısında varız? Hem bu Beyaz Kale ne ola? İlk olarak çamurdan çıkmalıyız, olmadı sen ben olarak git benim dünyama, yaşa; ben sende sen gibi gülmesini çoktan öğrendim. Dünyanın başarılı bir öğrencisiyim.

Beyaz Kale'deyiz değil mi?

Sen gidersin de ben gitmez miyim, ben de giderim senin dünyanda başka dünyalara. Bir gün gelir okurlar bizim kitabımızı onlar. Okuyup bizi biz gibi yaşayıp anlayabilirler mi....Aslında o kadar da önemli değil; bu arada, o arada neler yaptın benim dünyamda, ben gibi?..

Beyaz Kale diye bir yer var mıydı? Biz GERÇEKten birbirimizde birmiş gibi yaşadık mı?

Niye hep geceymişsin gibi gelip geçiyorsun içimden sen?

1. Not: Ben mi bizi yazdım yoksa sen mi, olmadı o ötekisi mi? Bizim ötemiz oldu mu!?

2. Not:

Aynanın karşısındayız

sen bende

ben sendeyim

korkuyorum

içinde içimizde

ölüm var

bittiği anda bitiyor

ama bitene kadar

o ayna yok mu

sen ben ve

bakışlarımız;

YAŞAMAK istiyorum!...

Ş.Y.