Beyaz melekler mi yoksa çocukluğum mu?

Dün gece çok alakasız bir zamanda çok alakasız bir şey geldi aklıma..

Playstation da araba yarışı yapıyordum.. Rakip zorlu olunca bütün dikkatimi ona vermem gerekiyordu.. Tam sert bir dönemeçten döneceğim bir anda kar yağsa dedim.. Hani hava buz gibi olur kat kat giyinirsiniz ya.. Öyle bir gece olsun istedim.. Sabah uyandığımda her yer bembeyaz olsun... İliklerime kadar işleyen soğuk havayı hissetmek istedim..

Tabi ben bunları düşünürken pek sevgili ağabeyim arabama yandan çarparak beni geçti ve yarışı birinci bitirdi..

İçimden hala kar yağsa diyorum... Keşke her yer bembeyaz olsa..

Hani küçükken sabahları okula gitmek için kalkarız.. Ama içimizde bir umut.. Pencereye gideriz koşa koşa.. Sonra bir bakarız her taraf bembeyaz..diz boyu kar.. Neşeli çığlıklarla dolar ev.. Yüzümüzde kocaman gülümsemeler ve dudaklarımızdan dökülen neşe..

" Okullar tatilll " diye..

Şimdi soruyorum kendime.. Benim özlemim beyaz meleklere mi yoksa çocukluğuma mı ?