Beyaz

Ne oluyor, neler diyorlar, nasıl bakıyorlar ve neler hissediyorlar.

Nasıl olursa olsun ne düşünürlerse düşünsünler ben kendimim.

Kendim olmaya devam edeceğim son nefesime kadar. Son sözlerim sevgi ve dostlukla ilgili olacak .

Karanlığı görene kadar, karanlıktan aydınlığa geçerken bile sevginin gücünü hissederek dostlarıma beni görmeseler de el sallayacağım.

Eskiden insanların söyledikleri ne çok önemliydi yaşamımızda, eskiden diyorum çünkü gençlik eskide kaldı. Gençlik belki de çocukluk dediğimiz yıllar.

Nasıl baktıklarının şimdi hiç önemi yok, neler dediklerinin de ve ne hissettiklerinin de.

Eskilerde kaldı çok çok eskilerde.

Bizler toyken belki de olgunlaşmamışken.

Olgunlaşmak renkleri bulmak gibi, kendi rengimizi karıştırarak elde etmek gibi bir şey. Beyazı ana renk olarak alıyoruz sonra ne istiyorsak yaşamımızda olması gereken rengi beyazla karıştırıyoruz.

Renkleniyoruz isteğimiz doğrultuda ve bizim tercihimiz oluyor.

Çok doğru bizim tercihimiz. O zaman neleri duymak, insanların nasıl bakmasını istiyorsak hissettiklerinin önemini o zaman çok iyi anlayabiliyoruz.

Ama ben kendimin her zaman, özellikle olgunluk dönemini geçince sadece dostlarımı hatırlamak istiyorum.

Onlar yaşamımın bir parçası ve gerçekler tıpkı beyaz gibi.