Beyaza Boya

Boğuk sesiyle duyurmaya çalıştı, yetmedi. Durup tepindi kumsalda.

“Anne, anneeee!”bağırtısına denize birlikte geldikleri Emirhan’ın annesi, babası kayıtsız kalmadı.

“Aalara, Alara korkma, buradayız.”

Alara uzakta duran kardeşi Altan’a baktı, o hiç duymuyordu ablasını.

“Altan, Altan!” diye yine bağırmaya başladı.

Altan mahalleden birlikte geldiği arkadaşlarıyla ip atlıyordu.Ablası bağırınca duymazlık etmedi bu kez.Eliyle işaret ederek yanına çağırdı. Alara ayağıyla kumsalı döverek:

“Sen gel!”

Altan başı önde arkadaşlarından ayrılıp ablasına doğru yürüdü.

“Ne bağırıyorsun, ne oldu?” diye çıkıştı.

“Beni yalnız bırakıp arkadaşlarına gidiyorsun, babam şimdi gelir yaptıklarını bir bir anlatacağım.”

“Ne yapmışım, arkadaşlarımla ip atlamak suç mu?”

Altan kızgınlığına aldırmadan ablasını yine yalnız bıraktı.

Emirhan yalnız kalan Alara’ya:

“Gel kumdan evler yapalım.” deyince Alara olur işareti yaparak deniz kıyısına oturdular.

Kürek, tırmık, kumları taşıyacak araba ile Alara’ya:

“Gel bak ne güzel evler, kaleler yapacağız.”

Altan ablasının oyuna daldığını görünce:

“Oh be kurtuldum, Emirhan’la oynasın işte!”

Çocuklar kıyı boyu serilmişlerdi.Kimisi boyalarla kıyıyı boyamaya kalkıyor, kimisi derin geçitlerle kıyıda tüneller açıyordu.Anneleri, babaları çocuklar oyuna dalınca rahatlıyorlardı.Hafta sonları dinlenme deniz kıyısında yürüyüş, dostluklar uzayıp gidiyordu.

Altan, uzaktan babasının geldiğini görünce koşarak babasını karşıladı .arabayı park eden babasına:

“Babacığım hoş geldin.”

Baba, “Ablan nerede!”diye sorunca “Emirhan’la oynuyor, kumdan ev, kale yapıyorlar.” Sen ablanı yalnız bırakmayacaktın, öyle kararlaştırmıştık.” değil mi?

“Haklısın babacığım şimdi ben de onlara katılırım.”

“Aferin benim oğluma, sözümü iki etmiyor.”

Altan,  Alara ile Emirhan’nın kalelerini, tünellerini büyütmek için “Ben de size yardıma geldim, birlikte oynayalım.” diyerek tüneli kazmaya başladı.

Yaz dinlencesi, duyulan kuş sesleri, çocukların coşkuları çoğaltıyordu kıyı boyu sevinci. Kanat vuran ak güvercinler kıyıyı beyaza boyamıştı. El ele tutuşan çocuklar, bir yazı daha yaşıyorlardı!..