Beyni Açarak Değil Uyuşturarak

Kültür sanat edebiyat insanları geliştiriyor, yanlış davranışlardan kötülüklerden uzak tutuyor.

Bunu zararlı alışkanlıklar (içki, sigara, kumar, uyuşturucu kullanma vs) için değilse bile kavga, savaş, cinayet vs için söyleyebiliriz ki kötü alışkanlıkların da zararı kendilerine zaten.

Sanat beyni geliştirmez ruhu geliştirir, zihin açılmıyor beyin uyuşuyor sanki. Sanat bu; resim, müzik, film. Aynştayn manifestosu okumuyorsun sonuçta; yani bilim değil ki beyni geliştirsin, hatta bazı sanatlar eğlence.

Mesela müzik dinleyerek zihin açılmaz uyuşur. Ama işte bu işe yarıyor; bu insanlar (kültür, sanat ve edebiyatın içinde yetişenler) aydınlanmış gibi kendileri kötülüklerden uzak kalıyorlar ve başkalarını da doğruya yönlendirmeye çalışıyorlar. Bu da bir nevi aydınlanma sayılır.

Mesela ben kitap okuyan kişi katil olamaz diyorum. Bu kültür sanat iklimi onların ruhlarını yumuşatıyor. Öldürmenin yanlışlığını öldüren dahi bilir ama onlar bunu ayrıca içselleştiriyorlar.

Ama itiraf edelim kötüler ayrı bir tayfa. Onlar kitap da okumaz. Kültür sanat edebiyat okuyup karakterleri yumuşayanlarsa zaten iyiler. Yani bu olmasa bile başkalarına zarar vermezler. Yine de bu işin barışa katkısı oluyordur. Kültür sanat edebiyatla profesör olunmaz ama insan olunur. Beynin bir nevi uyuşmasıyla bunun sağlandığını unutmayalım.