Beyoğlu rapsodisi

Tam 385 sayfaymış şimdi kontrol ettim. Polisiye tabii. Ama bir ara iyice karıştırdım. Çok güzel ufak ufak bağımsız hikayeler var içinde. Bir an, ana konudan iyice kopup farklı şeylerden de bahsediyor. Daha da bir güzel oluyor. Aynı gerçek hayat gibi. Karmaşıklaşıyor. Acaba diyorsun şimdi bu olaydan ne ipucu çıkarmam gerek? Bazılarında hiç ipucu yok. Hayat gibi o an onlar oluyor. Yazar da bir seyirci edasıyla yazıyor. Özellikle Beyoğlu, bir anlatmış ki. Kendimi tam bir aptal gibi hissettim. Ne güzel ayrıntılar, ne güzel anlatım. Bu kitabın ardından bir de Beyoğlu' na gezi düzenlemesi lazım insanın. Bol bol da fotoğraf çekmesi tabii. Ne güzel sadece güzel bir kitap okumadım bir sürü de şey öğrendim. Çok güzel bir sonla bitiyor. Tam artık bir şey olmaz bu kitabı da böyle tasarlamış demek ki derken. Yazar o beklediğim heyecanı tattırdı bana. Tırnaklarımı yedim sonunda :)

Tarihsel bilgiler de veren, içinde bir sürü ayrıntı ve güzel hikayeler barındıran dolu dolu bir kitap. Sadece polisiye severlere hitap etmiyor yani. Beni de iyi kandırdı. Katili bulurdum ben oysa hep kendi kendime, bulamadım bu sefer. Başkası sandım.

İçimden geldiği gibi söylemem gerekirse : " Ver elini öpeyim Ahmet Abi! Hay emeğine sağlık."