Bi’ bakar mısınız?

“Körler okulu kapatılıyor… Durdurmak için bir imza atar mısınız?”

Ankara’yı bilenler bilir, Kızılay’da Konur Sokak girişinde her zaman insanlar düşüncelerini ve seslerini duyurmak için bir şeyler yaparlar. Geçen günde yine böyle bir şey vardı ve orada ki kız yukarıda ki cümleyi söylüyordu.

Bir saate yakın, yanında duran bankta oturdum ve durumu izledim. Binlerce insan geçti, binlerce insan o sloganı duydu. Ama hiç birisi dönüp bakmadı bile.

Bunda asıl olan nokta şu. O kız, gözleri görmeyen ama ruhları açık insanların eğitimi için yardım istiyordu. Yoldan geçen gözleri gören ama ruhları kör olmuşlar ise dönüp bakmıyordu bile.

Ne zamandan bu yana, “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” konumuna geldi bu millet?

Böyle herşeye kayıtsız kalan bir milletin karşısında kim ne isterse rahatça yapabilir. Bunu ne zaman anlayacak insanlar?

Körler okulunun kapatılması sadece bir örnek. Eğer o gün, beş yüz bin imza ile dönseydi o imza toplayanlar belki de etkili olacaktı.

Ya da insanlar, İsrail aleyhine Filistin için miting yapacağına kalkıp böyle bir şey için miting yapsalar, karşılarında halkın sesini duyanlar bunu yapamazlardı belki de. Ama kimse dönüp bakmadı.

Çünkü asıl kör olan yardım bekleyenler değil, orada önünden geçtikleri şeyi bile göremeyenler. Bu gerçekleri göremeyenler…

Ta 50’li yılardan bu yana hep böyle kaybetmedik mi?

Ülke elden gidiyor dedik?

Kimse dönüp bakmadı bile.

Bu adamların derdi başka, rejime göz dikmiş, hilafet falan diyorlar dedik,

Bana dokunmayan yılan bin yaşasın dediler.

Beşiktaş’a çıkıp, 6.Filo defol dedik,

Kıbleyi bırakıp bize doğru namaz kıldılar, bizim defol dediklerimiz için genelevleri boyadılar.

Üç tane gencecik adam asılır mı dedik,

İki üç tane sallandıracaksın ki, diğerleri uslanacak dediler.

Okullar da din dersinin ne işi var, herkes aynı inançta olmak zorunda mı dedik,

Ya Allah ya Bismillah dediler.

Onlar bunları derken, gözleri asıl görmeyenler o zaman da görmedi. Hiç dönüp bakmadılar bile. Susup köşelerine çekildiler.

Doğru söyleyenleri hiç dinlemediler, kulak asmadılar, dikkate almadılar.

Ama birileri çıkıp da kendi çıkarı için “Din elden gidiyor” dedi.

Allah Allah deyip koştular, yıktılar, yaktılar…

Biz, Ermenistan kardeşlerimizi vuruyor dedik,

Kimsenin umurunda olmadı. Çıkıp “Hepimiz Azeriyiz” diyemedik mesela.

Ama birileri çıkıp, İsrail din kardeşlerimizi vuruyor deyince,

Tekbir sesleriyle, ellerinde bayraklarla sokaklara döküldüler. “Herkes Filistinli” oldu bir anda.

Uğur Mumcular öldürüldü, Ahmet Tanerler öldürüldü.

“Hepimiz Uğur, hepimiz Ahmet” olamadık ama,

Hrant Dink öldürüldü.

“Hepimiz Hrant, Hepimiz Ermeni” olduk.

En kötüsü de bu ya, gözlerimizi öyle kapadık ki, herkes oldukta biz, bir kendimiz olamadık…

16.05.2009