Bi daha...

Bu gün son gün, sabah beri evimin önünden geçip duruyor seçim araçları. 

Bi daha bi daha diye bas bas… 

Aklıma çocukluğumuzda oynadığımız oyunlar geliyor. Tamam oynamıyorum sen hile yapıyorsun diyene, hadi bi daha hadi bi daha diyen mahallenin yaramazı, hilebazı hokkabazı geliyor aklıma. 

Aklıma, karısını aldatıp, eziyet eden... Boşanmanın eşiğindeki adam geliyor. 

“Ne olur bi daha” diye yalvaran. 

Aklıma daha pek çok ama hepsi de karşısındakini caydırmak ve tekrar kandırmak için “Bİ DAHA” diyenler geliyor. 

Ve genelde kandırmışlardır bunlar bizi “bi daha” diyerek. 

Bazen kıramayışımızdan, bazen seçenek bulamayışımızdan, bazen seçmeye cesaret edemeyişimizden. 

Tamam son bak der, yine kandırılırız. Yine kazıklanır, pişman oluruz. 

Bir iki neyse, üçüncü “bidaha” odur çünkü. Değişen bir şey olmaz. 

Gözü doymayan mahallenin arsızı, haylazı “hadi bi daha” der.  

Son bilyelerimizi almaktır bütün amacı. 

Arkadaşlık, dostluk umurunda değildir. Sen benim en iyi arkadaşımsın der gözü bilyelerimizde. 

Yarın karar vereceğiz, ya bi daha diyecek son bilyelerimizi vereceğiz, ya tamam diyecek yolumuzu çizeceğiz. 

Benden söylemesi. 

Hatırlayın mahallenin arsız çocuğunu, öyle gidin sandığa.  

Not: Kararsızlar diye bir gurup var anketlerde. Bu kararsızlar kararsız değildir aslında. Kararları belli cesaretleri yoktur. Korkaktırlar, “ya” diye düşünür dururlar. Bir türlü cesaret edemezler. 

Ya daha kötü olursa, ya pişman olursam, ya yanılıyorsam, ya (…) 

Dua edelim, elleri titreye titreye, bu son bak bi daha demesinler, kalan bilyelerimizi vermesinler.