Bienal mi?

Ülkemizde özellikle belli kavramların sergilenmesinde noksanlık olduğunu düşünüyorum. Sanatın içinde olmama rağmen fikrimde ciddiyet oluşturmuyor. Amacına ulaşmadığına inanıyorum. Neden ? Diye sorarsanız. Sanatı anlatmak için sanattan anlamak gerekir. Anlamak içinse önce bilmek gerekir. Öğretmek için ise de öğrenmek gerekir. Kavramı henüz tanımlayamamışken yorumlanması bekleniyor. Zemini sağlam olmayan bina gibi, en ufak bir depremde çatırdıyor. Yani kafamız karışıyor. Bu da ne YA! dedirtiyor.  Toplum için yapılan organizasyonlarda fikir sadece belli bir kültüre sahip kişilere hitap edilir ise körler sağırlar birbirini ağırlıyor demektir. Yasal protesto gösterisi gibi... Kültürümüzde olan işlevlere bile sonradan görme izlenimi veriyoruz. Bu da işlerimizi yapmacık gösteriyor. Gerekirse anlatımda kişilerin seviyesine inilmeli. Ancak yorumlanan çalışmalar yüksek seviyede olmalı ki kendimizi idiot gibi hissettirmemeli. Zaman zaman bu duygularla karşılaştığım içindir eleştirilerim.

İstanbul'dan bi bienal daha geçti. Nedir? Ne değildir? Onu özel kılan ne? Özel midir. Tartışılır mı bilmem ama şair Lale Müldür’ün aynı adlı kitabından ‘Anne, ben barbar mıyım? konusuyla Fulya Erdemci'nin küratörlüğünde 13. İstanbul Bienali'ni de geride bıraktık. Bienal bu yıl kamusal alan düşüncesine politik manada kavramsal olarak yorumluyor. Uygarlık ve barbarlık düşüncesi yoruma açık fikirlerle kafamızı meşgul ediyor.

Bienal, 1987 'den itibaren İKSV yani İstanbul Kültür Sanat Vakfı dünyanın farklı ülkelerinden sanatçıları ve sanat severleri istanbul'da buluşturuyor. İki yılda bir İstanbul'un çeşitli semtlerinde insanlara görsel öğeler sunarak sergiler düzenler. Kavramsal olarak yorumlanan çalışmalar güncel konularla görücüye çıkıyor. Sergiyi görmek için sanat sever olmak şart değil. Çalışmalar sanat eserinden ziyade daha çok belge niteliğinde. Belgesel misali, modern sanat niteliğide... Günümüzde gelişen olayları çeşitli sanatçılar çalışmalarıyla küratörler eşliğinde  yorumluyor. Kimi eleştiriyor, kimi destekliyor kimi de protesto ediyor. Maksat dikkat çekmek...  Görüyoruz, biliyoruz, gösteriyoruz diyerekten sergiyi izleyenlere mesaj bırakıyor. Dünyada çeşitli ülkelerde bienaller düzenlenmektedir. Sanat çevreleri bir araya gelerek buluşuyor ve fikir paylaşımlarında bulunuyorlar. Böylece uluslararası bir kültür ağı oluşması sağlanmaktadır.  Konu olarak daha çok güncel sorunlar seçiliyor ve ülkeler kendisiyle yüzleşiyor. Katılımcılar, sözlü, yazılı, görsel anlatımlarla sanatın evrenselliğini gözler önüne sererek panel, konferans ve atölye çalışmalarıyla  problemleri işaret ediyor. Cevapların sağlamasıdır problemler esen kalın. :)