- Kategori
- Şiir
Bil ki sana kırgınım gözlerim
Göremedin
Beni sever iken
O nazlı yârin gözlerinde
Akan o yaşları
Özlem kokan aşkını
O özlem ile bakan bakışlarını
Hayallerini, aşkını
bahar, taşıyan
Bahar taşıyan ellerini
Göremedin ya sana kırgınım
Gözlerim.
Gözlerim sana kırgınım artık
Pencere önünde geçer iken
Gölge gibi geçer iken
Sevinç içinde geçer iken
Sevinç sunar iken
Göremedin ya o nazlı yâri
İşte sana kırgınım
Gözlerim
Artık sevinç ile bakma
Avuntu arama artık kırlarda
Yakma gönlünü ateşlerde
Ah çekme artık acı ile açma kanatlarını
Gönderme ahlarını güvercinlerin kanatları ile
Salma gökyüzüne
Ağıtlarını atma gökyüzüne feryat dolu gözlerin ile
Sus artık unut kendini ve ak güvercinlerini
Öldü kendin öldürdün o gözlerinle öldürdün
O nazlı yâri
Göremedin gözlerim
Artık ağlama, kendini, ateşlere atma artık
Yaşa ihanetinle artık baş başa.
Ve yakutta
Artık ağla ağlaya bildiğin kadar
Gözlerim
Belki duyar seni o nazlı yârin
Duyan duyabilirse
Aşkın ihanet kokan mezarında
Kalkıp gelebilirse seni sarar
Ağla gözlerim hıçkırıklarla ağla
Kendi ölümüne ağla.