Bildiklerinden, yoksa kaçtıklarından ibaret midir hayat?

Bildiklerin ve bilmediklerinden oluşur hayat her zaman. Bildiklerini biliyor zannedersin, yalan çıkar. Bildiklerin oluşur hayatında... Artık ondan başka kesin bir şey bilmezsin. O harbi gerçektir hayatında. Bilmediğin zaman acıtmaz yüreğini. Toz pembe görünür her şey masallardaki gibi. Ama bildiğin an?

Bildiğin an... Hayata bakış açını değiştirmeden kalkabilir misin? Ya da gülümseyebilir misin? Kaza bir şekilde öğrensen bilmediklerini... Telafisi olur mu ?

Olmaz ! Bildiklerin, bilmediklerin veya öğrendiklerin. Bu çelişkilerin yüzünden uykusuz kaldığın gecelerin... Kararan hayatının telafisi olmaz. İhtimali bile yok hayatta... Vazgeçemezsin bilmediklerinden. Vazgeçemediğin gibi kaçmak istersin. Her şeyden, herkesten... Öğrendiğin andaki durumdan... Koşarsın, atarsın kendini kalabalığın dışına. Canın yanar, kanar! Hiç yorulma boşuna. Uzun bir süre daha kopacaktır yüreğinde esip gürleyen kasırga... Bırak! Doya doya yaşa acını... Nasılsa hayat bundan ibaret değil mi? Hayat bu işte...

Sonra...
Silkelen kendine gel.
İncildin bir kere. Artık olamazsın eskisi gibi elbet ama umutlar var geriye kalan. Onların suçu ne? Gerçekten doğru bildiklerinin suçu ne? Onları da mı atacaksın bir çöpe?
Hayır... Yapma Bunu!
İzin verme! Her bilmediğin ama sonradan öğrendiğin gibi arsız değildir bazı bilmediklerin... Bunu onlara yapma! Bunu kendine yapma!
Belli zaman geçer. Acıtmaz artık öğrendiklerin. Bir kere kırıldın. İster bin parça ol yine o acı durur bir köşende... Bakarsın uzaktan uzağa... Sadece tek kelimeyle... Yazık !
Kaybeden sen değilsindir unutma, kaybedilen sensindir. Acı olsada bilmediklerin hayat bundan ibaret değil midir? Aslında gerçek sandığın bir çok şey yalandır. Bildiklerin ve bilmediklerinle...