Bilgi Varsa Duygu Yok

Bilgisiz olmaz da bilginin hâkim olduğu yerde duygular eksik yaşanıyor gibi. Sanki beynin iki kapısı var, bilgi kapısı açılınca duygu kapısı kapanıyor.

Bilginin de aynı beden gücü gibi hâkim olma özelliği var belki bundan.

Atıyorum bacağımızı bakarak dokunarak öğrenelim, eklemlerine kadar her şeyini bilince duygusu kayboluyor; laboratuvardaki bacak ile hayatın içindeki bacak ayrı olsun, ayağıma bakınca aklıma biyoloji dersi geliyor, her şey böyle.

Bunu fark ettiğim için, hayat da duyguyla güzel ya, bilgiye kültüre savaş açtım.

Yalnız, belki bilgi değil ama bilginin çok kullanılması ya da gereksiz bilgi buna neden oluyor olabilir.

Okumuşlar birbirine âşık bile olmuyorlar; ya bilime ya mesleğine, kütüphanelerde çiçek görmedim, hiç âşık olmuş profesör tanıyor musunuz?

Bence hayatınızda bilgiye gerektiği kadar yer verin değilse duyguya yer kalmıyor. Bilgili insanların gülümsemeleri bile cümle kurar gibi! Bilgiyle yaşayanların heyecanları da bilgi üzerinedir.

Duygu bilgiyi kontrol edemiyor ama bilgi duyguyu kontrol ediyor.