Bilingual…

Anadil, anadilde eğitim tartışmalarında ilk aklıma gelen kelime “bilingual”, hayattaysa kulakları çınlasın Şükran Hoca’nın, değilse ışıklar içinde kalsın; linguistics, yani dil bilimi dersini hem sevdirmiş, hem de özveriyle öğretmişti…

Bilingual, yani iki dilliliği yabancı bir dil öğrenmek ile karıştırmamak gerek; örneklemek gerekirse Almanya’da dünyaya gelen Türk çocuğu iki dillidir…

Doğduğundan itibaren iki dili de aynı anda öğrenir, üstelik bilir misiniz çocuklar için dil öğrenmek hiç de sanıldığı kadar zor bir şey değildir!

Çocuğu izole etmediğiniz takdirde kendi kendine öğrenir.

Problem yetişkinlerdedir, yıllarca, aynı örnekten devam edelim, Almanya’da yaşayıp da üç kelime dışında o dili öğrenmemek insan doğasına aykırıdır; demek ki beyni o dili öğrenmeyi reddediyor!

Peki, bir beyin neden reddeder, karşı durur doğal akıştaki öğrenmeye?

Bakın, burası asıl sorundur!

Milliyetçilik duygularından mı, becerememe korkusundan mı; yoksa başkalaşacağını düşünerek inat ve ısrarla kendi özünü koruduğunu sanmasından mıdır?

Tembelliğin de rolü vardır lakin yıllarca orada yaşamış bir insan istediği kadar tembel olsun, izole olmadıktan sonra o toplumdan mümkün değildir ki en azından derdini anlatacak, üç-beş sohbete katılacak kadar o dili öğrenemesin!

Altı aylık bir süredir gereken yalnızca; önce kulak duyar, beyin anlamlandırmaya çalışır, göz mimikleri ve hareketleri inceler ve altı ay sonra bir bakmışsınız ki hiçbir anlamı olmayan o kelimeler, cümleler pıt diye anlamını bulmuştur!

******

Gelelim Kürt çocukları “çişini altına mı yapsın” sloganı ile çocuklar üzerinden siyaset yapmaya: Çocuklar henüz klişeleşmiş garip ayıp, edep ifadelerinin anlamlarını çözememiş, hali hazırda duruma uygun davranma, yerine göre cambazlık yapmayı da öğrenmemiş olduklarından bu problemi beden hareketleri ile gayet kolay anlatırlar; hatta belki izin istemeye dahi gerek duymazlar!

Amaç iletişim olsun yeter ki!

******

Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşayan birçok etnik grup var, Azeriler, Arnavutlar, Boşnaklar falan, peki bu insanlar hiç mi dil problemi yaşamadı, yaşamışlardır elbette bir vakitler, neden onlar feryat etmedi; çok mu zekiydiler de hemen Türkçeyi öğrendiler?

Asıl probleme gözlerimizi kapatıp da “ama insan hakları falan…” demenin ne o insanlara ne de diğer etnik gruplara ne de bizlere yararı olur; maksat bir ülke içinde birlikte yaşayıp da iletişim kurma eğiliminde olduktan sonra!...

******

Günü kurtarıp kendi dillerinde eğitim hakkı verilmelidir demek o çocukların geleceği ile oynamak demektir; haa ona da buluruz bir çare nasıl olsa deniliyorsa, o zaman da Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak yaşamlarına devam etme isteği içinde olanların haklarından çalınacak demektir!

Kürtçe eğitim görenlerin iş istihdamı sağlanırken iletişim kurulsun diye Türkçe konuşanlara da Kürtçe öğretilecektir falan filan…

Dinin ortaklığı önemli değildir, insan olmayı becerebilmek birlikte yaşamaya yeter zira, ancak ortak dil bir ulusun vazgeçilmezidir, yoksa o ulus varlığını korumakta yetersiz kalır!

Aynen ulusların ortak hedeflerinin olması gibi…

Haa, Amerika model alınıp da eyaletlere bölünülsün, her eyaletin kendine özgü dili, yasaları olsun, başbakan da başkan olsun deniliyorsa, o başka!

Böyle düşünenler varsa, öncelikle açıp da bir Amerika’nın atlastaki yerine baksınlar, bir de bizim!

Sonralıkla…

Neyse, o bir başka konu, ayrıca ele almak gerek!

******

Sonuç olarak dediğim şudur ki: Kürt halkı istemiş olsaydı her şekilde öğrenirdi Türkçeyi, aynen Boşnaklar, Lazlar, Arnavutlar gibi!..

Üstelik de biliyor musunuz, onların bir başka yabancı dili öğrenme kapasiteleri de yüksektir, çünkü diller arası karşılaştırma yapar otomatik olarak beyin, doğal olarak da iki dilden sonra üçüncü, dördüncüyü öğrenmek çok daha kolaydır…

Gülgün Karaoğlu

Ekim,17/2010