Bilinmesi gereken

Geçen günlerde, ismini hatırlamadığım bir kafede, yeni üniversite mezunu genç bir gazeteci kız ile yaptığım bir röportajda, sıradanlaşmış bir soru olarak her zaman karşılaştığım, "Hikayelerinizi yazarken sonunun ne olacağını daha başlamadan biliyor musunuz?" sorusuna, ben de sıradanlaşmış cevabımla "Kim bilebilir ki!" dediğimi anımsıyor ve olayların ve karakterlerin hikaye içinde kendilerini yavaş yavaş şekillendirdiklerini söylediğimi hatırlıyorum. Dün gece ise, nereden bilinmez, aynı soru tekrardan aklıma geldi ve beni yazdığım tüm hikayelerin yazılma süreçlerini tekrar gözden geçirmeme yol açtı. Bu gözlemim sonucunda vardığım nokta ise, tüm hikayelerimde geçen olayların ve karakterlerin, yazmaya başlamadan önce aklımda oluşan taslaklardakinden veya bir kağıt parçasına düşürülen notlardakinden, bazen küçük, bazen ise oldukça büyük değişiklikler içerdiği oldu. Bunun nedeninin, hikayelerimdeki karakterlerin, yazılmadan önce kafamda birer imge iken, yazıya geçirildiğinde canlı birer varlığa dönüşmeleri ve kendilerini benim tarafımdan ifade ettikleri gibi geldi. İlk başta korkutucu bir fikirdi, içimde tanımadığım insanları barındırmam ya da çok kişilikli birisi olmam. Bu tezimi çürütebilmek için hayatımın yazmadığım zamanlarını gözden geçirmeye başladım. Günü gününe, anı anına uymayan, hikayelerindeki kahramanların repliklerini ve davranışlarını sergileyen birisini görünce karşımda anladım ki; artık hikayelerimin kahramanları tarafından yönlendiriliyorum. Yazıldıktan sonra kağıtlar üzerinde kaldığını zannettiğim karakterlerin beni çevrelediklerini, etrafımı sardıklarını farkettiğimde ise, artık herşey oldukça geçti benim için. Çünkü, ortada ben diye birşey yoktu ki, sadece onlar vardı, ya da ben de bir hikaye karakteri olmuştum, tıpkı onlar gibi.