Bilinmeyecek olan!

Karmakarışık bir izlenimdir, bugünden aklımda kalan. Anlatılmaz bir hikaye vardır, bugüne ait...

Düzensiz bir yaşama başlayalı ortalama beş ay oldu. Uyku düzenim tam anlamı ile bitap bir halde. "Neden?" sormak geliyor içimden, ama boş veriyorum sonraları. Sonraları bakıyorum ki zaten cevabı ortada. Kendi boşluğunda bırakıyorum, şüphe bırakmadan. Sonra da çekip gidiyorum, evvela bedenimden uzak.

Anlıyorum ki, hayatıma gerçekten birileri el soktuğu zaman, biraz da olsun tadını almak için parmak bandıklarında, bütün hayatım düzeltilmesi zor bir hal alıyor. Bırakalım artık birilerine bağımlı yaşamayı. Bırakalım ilaç kullanmayı. Bırakalım seksi, insanları, hayatı, belki de bir çok şeyi... Evvela bir kendimizi hatırlayalım ilk önce, bir ben var bencilikten doğan, sonra bir ben var sen olmaya müsait, belki de bir ben daha var, o da tam kendim olan bir ben, anlatılmaya ihtiyaç duymayan, kusursuz.... ama bilinmeyen.... ve belki de bilinmeyecek olan..