- Kategori
- Şiir
Bilir misin ayrılığı
Kaza
Bilirmisin ayrılığın acısını, yokluğun sancısını
Onca yaşanmışın mazi olmasını..
Simasını hatırlarmısın onların, zorlarmısın kendini
Hatırlamak için en yakınındakini
Ciğerini, ciğer parelerini
Ben hatırlamıyorum artık hepsini
Bazen gözümün önüne geliveriyor
Bir fotoğraf karesi gibi, nerede yıllar nerede anılar
Gömdüm hepsini kalbime, toprağa gömdüğüm gibi
İstemiyorum maziyi,
Geçmişin son noktası acı ve elemi.
Albümdeki resimleri yaktım
O ışık var ya o ışık, suçlu o.
Ardından hep karanlığa baktım.
Aklıma geldi geçenler de yine
Burası neresi ben nerdeyim? diye
Acılar tazelendi birdenbire
Parlak zemin, tepemde florasan ışıkları
Beyaz elbiseli koşuşturan insanlar
Hızla beni götürüyorlar
Ne ağrım var ne acı Sadece yüreğimde bir sızı
Nerde sevdiklerim Hiç olmazsa birkaçı
Uyudum uyandım Hareketsiz bedenim de
Yalnız kaldım kederimle Çocuklarım nerede?
Sanki yıllar geçti aradan..
Biraz önce beraberdik, ayırdı bizi yaradan.
Hatırlamıyorum şimdi.
Bilirmisin ayrılığın acısını
Ne su ne ilaç geçirir sancısını
Toprak olmadan kapatmaz yarasını
Çaresizim şimdi yatağım da
Yaşamaya mahkum edilmiş bir suçlu gibi
Örtün üstümü, kapatın perdeyi
Söndürün ışıkları biçareyim ben şimdi.