Bilmedi bu gönül

Bilmedi bu gönül ne bahar ne yaz

Hebâ etti ömrü dinmedi ayaz

Savruldu gazelce bir hiç uğruna

Yaşadım dese de almadı bir haz

Bir vefâ görmedim sevdiklerimden

Yerilip kınandım övdüklerimden

Uzak olsun diye savdıklarımdan

İstemem bir hayır duayla niyaz

Kurudu gülleri gönül bahçemin

Çöl oldu bastığım yoncadan zemin

Sanmayın mutluyum etsem de yemin

Kalmadı ruhumda ne işve ne naz

Aksa gözümden yaş yağmur yağar mı

Halim gören güneş yine doğar mı

Bulut olsa âhım göğe sığar mı

Son demimde Tanrım umut ver biraz

Onca çile kahır cana revâ mı

Sabır neye yarar derde devâ mı

Kaderin böylesi kula takvâ mı

Kevser olsa bana bir damla sunmaz

İsyanım kendime haddimi aşmam

Haşa tefekkürden gün olur şaşmam

Bendimi bilirim dışına taşmam

Zemzemle yunsam da ruhum arınmaz

Cürmüm ne ki bir hiç aciz bir kulum

Sizlere emanet sağımla solum

Ol sekiz kapıdan biriyse yolum

Münker Nekir gelse sual olunmaz

Melânî gam çeker yürek darlanır

Dili söyler amma suret arlanır

Kül olup sönse de gönlü harlanır

Bundan nâşîdir ki sözü sakınmaz

Melânî / Tahsin Melan 14.02.22 / Frankfurt

Şiirin seslendirdiği video bağlantısı: http://youtu.be/Sf8sBdsNeBk

Çankırı doğumlu (1954). İlk ve ortaokulu tamamladıktan sonra liseye Ankara'da devam etti. Özel ti..