Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

01 Ağustos '18

 
Kategori
Güncel
 

Bir, 'Sabire' Geçti Bu Hayattan...

Bir, 'Sabire' Geçti Bu Hayattan...
 

 Yaşam da ölüm de biz insanlara mahsustur. Gibisinden klişe sözler vardır ya. Hayatımda tam da bu sözlerin hüküm sürdüğü bir zaman diliminden geçiyorum. Bir yandan, yeniden anne olacağımın heyecanı. Diğer yanda bu mutlu haberin üstünden daha birkaç ay geçmeden en sevdiğim insanlardan birini kaybetmek.
 
ANNEMİ
             
  Şimdi anne denilince beni doğuran kadın akıllara gelecek ya gelmesin. Çünkü doğurmakla anne olmak arasındaki farkı ben en çok hayvan denilen, "muhteşem" varlıklardan, bir de içindeki insanlığıyla intizamlı suladığı yavruları olan annelerden öğrendim. 
 
        Halk dilinde kaynana diyorlar. Ne tuhaf bir kelimedir. Oysa ben annemi böyle ananlara hep kızarım. Annemiz çok esaslı bir kadındı. Hani derler ya, tam eski toprak. Eşini bu kadar seven, ailesine evine bu kadar bağlı olan, bir kadını hayatımda görmediğime eminim. Hasta olup, elden ayaktan düştüğünde bile onurlu ve izzetli bir insandı. 
 
      Beni her gördüğünde yüzünde mahcup bir ifade, ‘ E meryemüm sana doğru dürüst bi şey edemedüm’ der dururdu. Oysa hastaydı. Rahatsızdı biliyordum. Ama insan olmak, annelik böyle bir şeydi işte!
 
 Ben en sonunda bir gün dayanamayıp  cevap verdim ;
   -‘Anneciğim siz bana en güzel şeyi ettiniz. Size çok teşekkür ederim’  birden hayretle o güzel kahverengi gözlerini açmış bana bakıyordu. Ne diyecektim acaba, ‘ Uyy ne ettum ?’ cevap tabiî ki de benim açımdan tartışmasız  tekti;
"Canım annem siz bana sevdiğim adamı doğurup yetiştirip adam ettiniz. Daha ne olsun Allah sizden razı olsun’" deyince, bana sımsıkı sarılıp öpmüş, gözleri yaşarmıştı. Anlattığı hikâyelerin hepsi hayatın içindendi. Gerçekçi bir kadındı. Onu dinlerken hem keyif hem ibreti bir arada alabiliyordum. Yani burada anlatmakla bitiremeyeceğim kadar değer verdiğim biriydi. Ölümüne çok üzülsem de beklenen bir şeydi. Çok rahatsızdı, yorgundu yüreği.
 
  Şu bir gerçek ki, hayatımda bıraktığı boşluk asla dolmayacak...                          
 
            Anımsadıkça en çok üzen içimi yakan ise, en son görüşmemizde yani yoğun bakımdan bir hafta öncesinde ziyaretine gittiğimizde, bana öyle sıkı sarıldı ki hissettim. Ama konduramadım. Birden ellerimi sıkıca tutup gözlerime bakarak, ‘Oğluma iyi bak’ dedi. Bunu hep derdi de bu defa başka demişti. Yolda onun tavırları aklıma geldikçe gözlerim yaşardı. Fakat kesin bir şey olmadığından sevgili eşimi üzmemek için sustum. Lakin aniden rahatsızlanıp iki hafta yattığı yoğun bakımın ardından vefat etti annemiz.
Bir daha mıncıklayamadan yanaklarını öylece yürüdü gitti bu dünyadan.
 
          Bir Sabire geldi geçti bu hayattan. Birbirinden harika evlatlar serpti hayatın koynuna… Her biri en az kendi gibi kadirşinas kıymetli insanlar. Umarım rahatsındır canım annem. Bana kattığın her şey için, ANNELİĞİN için teşekkür ederim. Dualarımda seveceğim bundan sonra seni. Bu da benden sana küçük bir hatıra olsun… 
Çelimsiz gelininden...
 
 
 
 
Toplam blog
: 42
: 672
Kayıt tarihi
: 07.02.17
 
 

İstanbul'da doğdu. İstanbul'da yaşıyor. Evli, ev hanımı ve çocuklarının annesi. Aklına estikçe yaza..