Bir ağaçtım ben

Kalkıp gidesim geldiğinde.

Benden önce davrandı bir yel, Savurdu

Küçük bir çekirdektim, , ,

Düştüm !…

Toprak aldı beni.

İki kolum kök saldı derine.

Ayaklarım dal verdi,

Uzandım göğe....

Başım erdi maviye !...

Her bir dalım yeşerdi, can verdim.

Bir başımaydım yolun kenarında,

Çeşmenin karşısında…

dinlendim !...

Gelenler gölgelendi

Çeşme başı sohbet , ardında ben.

Yaşı yaşlanmış, boyu boylanmış bir ermiş çıka geldi,

Aldırmayıp toyluğuma...

Elinde bir çaput !

Dilek bağladı dallarıma...

Ve diğerleri eklendi

Her renk her kumaşta

Donandım !...

Bahçe dar geldi, Bağ az dendi.

Yol kenarı, insan kalabalığı,

Mavi ışıkta...

Eğlendim, , ,

Siyah indimi yıldızlara,

Yalnız kaldım !..

Bir tozdum yola çıktığımda.

Bir anı’ydım, rüzgarla dansımda..

Bir kayboluştum, toprağa ulaştığımda

Yokluktan çıka geldim dallarımla…

Bağ yoktu çevremde, bağlanamdım...

Ağ yoktu gövdemde, Durduramadım

Yol kenarında yalnızdım.

Çok gelince gölgem yola, budandım

Ayazda kaldım…

Ben bir ağaçtım,

Yeşerdim…

Ben bir ağaçtım,

Büyüdüm…

Ben bir ağaçtım,

Öldüm…..

Jülide ÖNCEL / 15.09.2007