Bir Akdeniz hayranı Burhan Günel vardı...

sevmek yetmez

göster bana gülüşün rengini

paylaş biraz hüznün kırılganlığını

yarattığın beyazla

açkapılarını yazgımın

ömrünü beyazla

***

sevmek yetmez sözcüğün ağınrlığına

dağları doldurabilirsin yağmuryüklü buluta

açyüreğinin penceresini

bahtımın karasını beyazla…( 1 )

Şair ve yazar Burhan Güney, güney illerimizden bizlere zaman anılarıyla, şiirleriyle bize ses veriyordu. O bir Akdeniz hayranıidi. Asker şairlerimizdendi. Bana “hemşehrim “ diye hitap ediyordu. Bir iki kez Kuşadası ve Söke’de yapılan şiir ve kitap günlerinde onunla yüz yüze gelmiş ve tanışıyorduk. Daha önce onun şiir ve yazılarını Varlık, Türk Dili, Tay, Şehir ve bizim Söke‘de yayımlanan benim de ilk kurucuları arasında olduğum Beşparmak dergisinde şiir, deneme, öykü diğer sanat ve kültürel yazılardından dolayı dostluğumuz devam ediyordu. Yazılarını ve şiirerini ve özellikle Devrek / Zonguldak’tan sanatdünyasına merhaba diyen “ Şehir” Dergisinde yayımlanan öykülerini, anıarını keyifle okuduğumu belirtmek isterim. Akıcı, çarpıcı ve duru bir Türkçeyle yazıları, denemeleri, öykleri ve değerli şiirleri vardı…

Geçenlerde internetti açarken Burhan Günel ile ilgili bir habere gözüm ilişti. Burhan Günel’in 21 Aralık 2011 ‘de İstanbul’da vefat ettiğini yazıyordu. Nedenli üzüldüğüm burada ifade edecek söz bulamiyorum. Benim gözümle Burhan Gönül daha genç oarak grüyordum.  O ölecek adam değildi. 1947 doğumlu 65 yaşında olmasına rağmen genç görünüyordu. Bir ara birlikte olduğumuz sıralarda hemşehrim size nazar değmesin diye birgöndermede bulunmuştum.  Aşağı, yukarı aynı doğumlu olmamıza karşın onu benden daha genç olarak görüyordum. Ben de 1946 doğumluyum. Bir yerde bana “ağbi” diyordu… Şakacı ve hoş sohbet bir insandı… Birkaç kez de Ankara’da olduğu günlerde telefonla konuştuğumu anımsıyorum Bu ölüm haberi karşısında dona kaldım… Ölümün mukadder olduğunu, yani bir gerçek olduğurnu elbette ben de biliyorum. Ve inanğıyorum. Daha onun yapacak çokişleri vardı… Ebette dünyay kazık çakacak değiliz. Elbette sıra gelen insan elveda eder. Zira Burhan Günel erken gittiğini düşünüyorum.

“Sonsuz Aşkım Hatay” kitabıyla tarih ve yaşantıyı anlatan ve 21 Aralık 2012’de İstanbul’da gözlerini sonsuzluğa kapayan edebiyat çınarlarımızdan yazar Burhan Günel, 7 Nisan 1947’de Antakya’da doğdu. Ortaokul ve liseyi Konya Erkek Lisesinde parasız yatılı okudu; 1967 yılında Hava Harp Okulundan mezun oldu. Uzun yıllar Hava Kuvvetleri´nde çalıştı. 1988 yılında kendi isteğiyle emekliye ayrıldı.
“şiir benim ilk aşkımdır; vazgeçemediğim aşkım.” diyen ve söz konusu Hatay olunca hasta yatağından kalkıp doğduğu, yaşadığı kente uça uça gelen, doğruluktan ve güzellikten ödün vermeyen, genç kuşakların yanında olan, elinden tutan, doğduğu toprağa aşkla bağlı olan “Şiiri düz yazıyla kuşatan yazar”, “Aşkın ve Ateşin Sözcüsü” Burhan Günel’in ilk öyküsü Mart 1971’de Cumhuriyet gazetesinin aylık sanat edebiyat ekinde yayınlandı. 1970´li yıllarda giderek edebiyat dünyasında tanınan yazar Ökse adındaki ilk romanını 1972’de yayımladı. Yazınsal ürünlerinin dışında, sekiz yüz bölümü aşkın radyo oyunu TRT radyolarında seslendirildi ve yayımlandı. 90’lı yılların başlarından beri resim eleştirileri ve sergi yazıları da yayımlıyordu.

Ben Burhan Günel’i Kuşadası Öykü ve Şiir Günleri ( 13-15 Eylül 2006 ve Söke Sanat Edebiyat ve Kitap Günleri ( 21-23 Ekim 2009 ) günlerinde tanıma ve görüşme fırsatını bulmuştum. Daha önce de biri iki mektup, bayram tebrikyleri, kitap alış-verişi ve birkaç kezde telefonla görüşmelerimiz olmuştu. Tüm telefon konuşmalarındabana “hemşehrim”! diye hitap ediyordu.  O’nun hakkında böyle bir yazıyı yazmak hiçbir zaman aklıma gelmiyordu.  Belki O’nun da bir yazı yazacağımı belki hiç beklemiyordu. Nerden nereye geldik heyhat !...

Yazımın başlığında  “BİR AKDENİZ HAYRANI “  diye yazmıştım.  Bir ara Şehir Edebiyat Dergisinde şunları yazmıştı “ Akdenizli Olmak” başlıklı yazısında: şunları uzun uzun diye yazmıştı, ben sadece biraüç cümlesinialntıyaparak sizçlerle paylaşmak istiyorum: Akdeniz dağlar arasında sıkışmış bir içdeniz tonumundadır. Akdeniz üzerine düşünenlerin başta gelenlerdendir bu sözler…Doğduğum Antakya ile çocukluğumun ilk birkaç yılını geçirdiğim İskenderin Toros Dağlarının Güney ucundaki Amanos’un eteğindedir. Baba memleketimolan Ermenekisea Toroslarıon ortayerindedir….Akdengiz’le zsonraki ssbuluşmalarım o çocukluk dönemi yolculuğunun yinelenmesinden başka birnşeyolmamıştır. Ömrüm boyunca. Dört kitaplık ırmak romanımın ilk üç kitabı: Ökse, Yağmurla Giden, Kalanlar veGidenler, andığım bugekmiu yolculuklarımdan uizler taşır. Umut Zamanı adındaki bağımsız romanım ise tümüyle İskenderun ve Adanadaki yaşamlar üzerine kuruludur.) …Nedir bu Akdeniz? Bin bir şeyin hepsi birden.” Dünya uygarlığının temeli Akdeniz’de atılmıştır”. Değerli şair ve yazar Burhan Günel bu güzelim yazısının son cümlesini  şöylece noktalıyor: “Benim için Akdenizli olmak uygarlaşmış bir dünyanın onurlu bir Anadolu vatandaşı olmaktır. ( 2 )  

Bana “ADINLA ( şiirler )  adını taşıyan yapıtını  ( Karşı Yayınları ) bu şiir yapıtını 2007 yılında göndermiş ve şunları imzalamıştı: Sayın Abdülkadir Güler’e BurhanGünel’den Şiirlerle merhaba… 12 Kasım 2007- Ankara ‘ diye imzalamışlardı…

İşte yukarıyaaldığım dizeleri bu şiir yapıtından alıp onu saygıyla ve rahmetle anmaya çalıştım…Son zamanarda  Resim sergileri üzerine   eleştirler yazıyordu…Kimi zamanda  rahatsız olduğunu  söylüyordu.. Ama ölümü hiç bir zaman beklemiyordu. 1986-1997 yıllarıarasında bir grup arkadaşıyla Karşı Edebiyat Dergisini çıkardı ve 113 sayıya kadar devametti. İlk öyküsü Cumhuriyet Gazetesi sanat sayfasında yayımlandı. ( Mart 1971 ‘de ), 400 ‘e yakın TRT radyo oyunları olup ve bunlar yayımlanmıştır. Sanat ve kültür yoluhnda bir çok da ödülü vardır.

Eserlerinden bazıları şunlardır.

Burhan Günel,  Antakya'da doğdu. ( 1947 ) Konya Erkek Lisesini ve Hava Harp Okulunu bitirdi (1967). 1989'da binbaşı rütbesindeyken kendi isteğiyle emekli oldu. 1980'de Kerem Yayınlarını kurdu. 1986-1997 arasında Karşı Edebiyat dergisini çıkardı (113 sayı ).

İlk hikâyesi Cumhuriyet gazetesinin sanat ekinde çıktı (1971). Yazı ve hikâyeleri Güney, Yansıma, Türk Dili, Varlık, Oluşum gibi dergilerde görüldü. Şiirleri: Sonsuz ve Gizli (1999). Hikâyeleri: Sevgi Bağı (1974), Başka Bir Yaz (1980), Dünyanın En Güzel Kadını (1983), Nergis (1985), Bisiklet Günleri (1987), Fayton (1988), Evet Aşk (1990), Ateşi Seçtim (1993), Karanfil ve Hançer (1994), Çiçekler Korunağı (1999), Kar Düşleri (2000 ), Uzun Yol Sürücücü (2001), Taraça (2005). Adınla şiirler ( 2007 ).  Romanları: Ökse (1972), Umut Zamanı (1974), Yağmurla Giden (1976), Aksayan (1980), Acının Askerleri (1981), Kalanlar ve Gidenler (1982), Ve O Güzel Kadının Çocukları (1985), Eski Desenler (1986), Yasak Odası (1987), Baraka (1991), Ateş Uykusu (1997), Bütün Zamanlar (2002), Ateş ve Kuğu (2004). Deneme ve tenkitleri: Benzer Romanlar (1896), Karşı Yazılar (1994). Günlüğü: Günlerden (1994). Çocuk kitapları: Evcilik Oyunu (1973), Ağlama Bebeğim (1976), Dost Eller (1980), Sevinç Dolu Bir Akşam (1983), Kayısı Ağacı (1987), Güvercinler (1990), Kelebek Uçar Gider (1990), Züleyha (1990), Penceredeki Çocuk (1991).

Aldığı bazı Ödüller:

Kültür Bakanlığı ÇocukÖyküleri ödülü (1979 )

Türk Dil Kurumu ödülü ( 1981 )

Mehmet Ali Yalçın Roman ödülü ( 1981 )

 Nevzat Üstün Öykü ödülü ( 1994 )

 Yunus Nadi Roman ödülü ( 2000 )

 Yunus Nadi Roman ödülü ( 2005 )

 Truva Kültür Sanat  ödülü   ve Yılın  Edebiyatçısı ( 2005 )

Sevgili Burhan Günel’e Tanrıdan rahmet, başta GÜNEL Ailesi olmak üzere,  dost ve edebiyat  dünyasına , arkadaşlarına ve  sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Sevgili Burhan GÜNEL’İ  her zaman   eserleriyle öyküleri  ve şiirleriyle   saygıyla ve sevgiyle  gönülümümüzde ve edebiyatımızda saygıyla anacağız. Mekanı cennet olsun olsun.

 1-Eyle Beni / Adınla ( şiirler )
 Karşı Yayınları Ankara- 2007.s.29

2- Şehir Dergisi, Sayı : 71. Haziran 2012.s-6-9