Bir alfabe keşfetmek istiyorum.

Bir alfabe!...

Sözcüklere gerek kalmadan çözülesi.

Gözlere gerek kalmadan okunası.

Kaleme gerek kalmadan yazılası.

Es koymaya gerek kalmadan durulası.

Bir alfabe!...

Bağırmalara gerek kalmadan duyulası.

Çağırmalara gerek kalmadan gelinesi.

Dokunmalara gerek kalmadan hissedilesi.

Okşamalara gerek kalmadan serpilesi.

Bir alfabe!..

Her dilde anlaşılan!

Her iklimde sevilen!

Her gönülde çözülen!

Her büfe de bulunan!

Kolay, anlaşılır, basit. Zorlu tünellere, bilmecelere, anahtar sözcüklere gerek bırakmayan.

Bir alfabe!…

Şeffaf, yormayan, hırpalamayan!

Sen ben olan, ben sen olan! Olsa da farklılıklarımız, aynı potada eriyebilen, geçinebilen, kaynaşabilen, bütünleşebilen.

Gerek kalmadan benim için değerlisin cümlelerine, var olduğunu ve hep var olacağını bilen, fark edebilen, kabul edebilen.

Ne kendine ne başkasına acımadan, acıtmadan, boğmaya, sıkmaya, gerek kalmadan, şüpheye, endişeye düşmeden, düşürmeden, inanan, inandıran!

Bir alfabe!...

Seni biliyorum, seni anlıyorum, sana inanıyor ve güveniyorum kelimeleri önsözünde olan. Önsözü okunmadan, anlaşılmadan, diğer sayfalara atlanamayan.

Bir alfabe!...

Ne zaman yalnız ve kendinle, ne zaman çoğul ve onunla, ne zaman düğünde, bayramda ve ne zaman karanlıkta ve yasta olmak istediğini bilen anlayabilen ve buna saygı duyan, hürmet gösteren. Ve aynı saygıyı, hürmeti kendi de talep edebilen, isteyebilen günü geldiğinde!

Bir alfabe!...

İlk ve son kelimesi aynı noktayı işaret eden, aynı noktada, aynı doğruda buluşturabilen!

Zaman zaman ayrı güzergahı takip etmek zorunda kalsa da adımlarımız.

Güven!

İnanç!

Ve…

İnsan!

İnsan da buluşturan!

Hatalarımızla, günahlarımızla, sevaplarımızla hepimizin insan olduğunu kabul ve idrak noktasında…

Ve izninizle. Bir nokta daha.

Bu son olsun.

Mutlulukta…

Virgül konulamayan, konulması yasak olan!

O nihai nokta da!

Tüm insanlığı buluşturmak...

İsterdim!...

Hem de çokkk...