Bir an dur ve nefes al!

Bir an dur ve nefes al! Etrafındaki herşeyi durdur; hayatı durdur ve farket. Çok mu çalışıyorsun? Nereye kadar? Kendini unutturuyor mu bu sana? Yaşam kavgası mı diyorsun sen buna? Yanılıyorsun... yaşam kavgası böyle olmaz. Yaşam nedir? Hissedebilmektir. Çalışmakyan beyninin, vücudunun uyuştuğu zamanlar yaşamı ne akdar hissedebiliyorsun? O zaman buna yaşam kavgası diyemezsin. Buna sığınma!

Etrafındaki insanlar çok mu konuşuyorlar? Ve sen onlara arkadaşım, dostum mu diyorsun? At gitsin! Onların sözlerinden, telkinlerinden bunalıyorsan ve söyledikleri şeyler seni hep törpülüyorsa, huzursuz ediyorsa, senin içindekini anlamadan, hissetiklerini görmeden her şeyi ben bilirim edasıyla sana kalıp, basit, sıradan cümleciklerle taktikler veriyorlarsa, doldur hepsini bir çöp poşetine at gitsin. Ama seni dinliyorsa biri, sırf senin yaşadığın aşkı düşünüp gözleri doluyorsa, sana sabah kahvaltı hazırlıyorsa, hiç sıkılmadan saaatlerce konuşarak yemek yiyorsan her akşam bir sofrada, gülüyorsan, ağlıyorsan, içiyorsan onunla birlikte işte sakla onu kendine. Bilesin ki o senin dostun!

Hayat zoruna gitmeye mi başladı, çok mu kızgınsın kendine yaptığın eşeklikten ötürü; dur bir an ve nefes al. Sonra git yaptığın yanlışı düzelt ya da düzeltmeye çalış. Bazen tek bir cümle her şeyi çözer; “özür dilerim...” bunu söylemek bazen zoruna gider insanın ama sevdiği insanın gitmesi daha da zoruna gider...

Empati kur bakalım nerelerde yanlışlarını yakalayacaksın?

Hani sen kendini hiç kaptırmayacaktın bu saçma yaşam kavgasına? Bak gördün mü sen de unuttun. Dostların olacaktı ve uğruna peşinden dünyayı bile dolaşabileceğin aşkların. Sen ne yaptın? Kaptırdın kendini o boş ama çok dolu gözüken yaşam kavgasına, dostunu unuttun, sevdiğin adamı kırdın. Oldu mu şimdi peki? İşte burada da hayatındaki insanların doğru insanlar olup olmaması etkiliyor. Eğer doğrularsa, gerçeklerse; sen bu yola girdiğinde sana sinyal gönderirler. Yanlış yapıyorsun; kendine gel! Derler. Sen saçma sapan, asla yapmayacağın bir kapris, bir patlama yaptığında sevdiğin adam kendini unutur, seni tutmaya çalışır. Hayır gitmiyorum; sen kendine gelene kadar da gitmeyeceğim! Der. Bir an durup; nefes al; işte o anda içine bir pişmanlık düşer; “acaba gitti mi?” diye dönüp arkana bakarsın ve gitmemiiiiiiişşş.... oooh dersin içinden; koşup sarılırsın ona...

Şimdi kendine gel; çık dışarı derin bir nefes al; yaşamının, sahip olduklarının, aşkının, dostunun kıymetini anla, onlara tutun, sarıl ve son bir şey daha yap;

Koptu Kervan’dan Hey gidi dünya hey’i aç saçma sapan dans ederek avazın çıktığı kadar bağıra bağıra söylee; “ bir kuş kadar hür olsaaaam; hiç durmadan yaşasaaam hey gidi dünya heeyy bundan böyle düşünerek atın adımlarınızı, elbet bir gün mutluluktan yana alırız payımızıııı cennet olsun durağıııın doğruluktan hiç şaşmaaaa hiç acısı olmayan kim var ki bu dünyada hey gidi dünya heey dibiii dibidibidibiiiii.... sevgilerimle arkadaşlarım! Özellikle fevri davrandığım için beni uyaran ve beni dinleyen arkadaşıma sonsuz teşekkürler!

Ve Dinamik Apnea Türkiye Şampiyonası’nda 197.85 m ile Türkiye Rekorunu alan Devrim Cenk ULUSOY’a sevdiği insanlarla rekorlarının devamını dilerim...