Bir arpa boyu yol

İnsan ne zaman tepkisiz kalır?

Bir şeyler önemini yitirdiğinde mesela.

Uğruna mücadele ettiğimiz ne varsa değişmediğini gördüğümüzde.

Sokma akıl yedi adım ileri gider misali, zoraki yaptırımlarla mutluluğun sağlanmayacağını anladığımızda.

Emek verip, bir şeyler oturtmaya çalıştıkça makara geri sardığında.

Olumsuzluklara odaklanmadan canla, başla yol alıp, çok yol gittiğini sanıp dönüp baktığında henüz bir arpa boyu yol kat edemediğini anladığında.

Hevesler bir, bir tükenmeye başlayıp, baş ağrısı olduğunda.

Sevdiğin gibi sevilmediğinde, paylaştığın gibi seninle paylaşılmadığında.

Demini alan bir çayı beraber yudumlamanın keyfini kaçırdığında.

Uzun zamandır sakinliğini koruduğun halde değişen tek şeyin duyguların olduğunu anladığında.

Tek başına gezerken, tek başına işlerini hallederken, bir çok şeye tek başına tepki verirken, yalnızlığa bu denli alıştığını anımsamanda.

İnsan ne zaman tepkisiz kalır?

Ruhu tükenip, mücadele etme isteğini yitirdiğinde.

Ve her hevesi kursağında takılı kaldığında.