Bir aşk masalı

Adamın biri dört mevsim dört bucak dolaşmış ama aşkı bulamamış. Demiş ki en iyisi bir masal kitabı alayım. Almış ve bir kütüphaneye gidip okumak istemiş. Kütüphanede herkesin canı sıkılıyormuş, kitaplarsa raflarda çürüyormuş. Oturmuş kitabı açmış ve satırlar arasında gezmeye başlamış. Hiçbir savaşın kadının namusu için çıkmadığını öğrenmiş. Kadın varmasına varmış ama hiçbir aşk adına yok olmamış. İnsanlar sevmiş ve sevilmiş... Kadınlar bir erkeğin kollarında mum gibi erirken bir başka erkekle mum ışığında yemek yemiş. Velhasıl kelam kitap kelime olmuş, nokta olmuş, virgül olmuş aşkı dil sınırları içinde anlatır olmuş. Dile gelmiş sayfalar ve demiş ki: Aşk bir attır kadınsa avrattır. Şu dünyada dizginleri elinde tutanlar ata binmiştir. Gerisi at gibi kişnemiştir. Aşk bir süvari savaşı ise iyi binen savaşı kazanmıştır. Kaybeden nal toplamıştır. Ne diyorsun sen dedi adam. İnsan ne ata benzer ne de aşk bir savaşa. Aşk bir dingin göldür ki onda ancak altın balıklar yüzer. Kadın ki bir kuğudur boynunu anca aşk büker. Aşk sadakat ister vefa ister. Erkek göl kenarında kuğunun aksini izler. Sonra kuğu söze gelir aşkın dudağında gezer. Birbirini seven insanlar birbirlerine iyi günde kötü günde beraber olacaklarına dair söz verirler. Kitap güneş olur adam yağmur. Ortada gökkuşağı rengarenk durur. Kitap der ki ey cancağızım dinle hele: Sarı bir diğer sarıya benzemez hiç. Acı acıya benzemez, tatlı tatlıya benzemez. Dünyada ne kadar insan varsa o kadar aşk vardır. Kimse kimseyi bir başkası gibi sevmez. Her yürek aynı duyguları beslemez. Kimi vardır bir gülüşe hasta olur, günlerce yataktan kalkamaz. Kimi vardır bir bakışa deli olur, doktor doktor dolaşır. Herkes aynı amaç için aynı adımları atmaz. Kimisi yürür, kimisi koşar, kimisi ise geri geri gidip amacından sapar. Diyeceğim o ki aşk kitaptan öğrenilmez. Tüm şiirler aşkın sadece asını anlatır. Aşk ne sözdür ne de dudaktır. Olsa olsa öpüş olur. Ama bütün aşklar ne yürekte başlar ne de dudakta. Aşk burunda başlar, koklaşa koklaşa iki ten üst üste yığılır. İşte aşk depremi böyle olur. Dizler çözülür, el ayak birbirine karışır. Aşk sarsmadıkça dağ dağa kavuşur. Bunun adı sadece tutku olur. Adam susar düşünür. Saçları bembeyaz olur. Sonra der ki: Ey kitap neden insan birbirini aşkla kandırır. Ne büyük alçaklık bu... Kadın ve erkek aşk hamurundan birbirine ekmek yoğurur. Karınları doyar ama yürekleri aç kalır. Aşk insana oysa açlığı unutturur. Dünyada bu kadar fırın varken ve aç gözlü insan varken aşk anca rüyalarda görülür.