Bir avuç kömür için, 238 can...

Bilmem ki nerden başlamalı? Dün akşamdan beri beynimin kıvrımlarında dolaşan bir sis, ve onlarca soru. 238 aile, 238 baba, 238 eş ve bunların çocukları. 800 TL için yitip giden 238 can. 238 çocuk ''Baba'' diye şimdi kime sarılacak? 238 eş kimin kapısını bekleyecek şimdi? Sosyal Güvenlik Kurumu hayatını kaybeden işçilerin ailelerine her ay 1000 TL verileceğini açıklamış. Peki hangi kurum 238 aileye huzur verebilecek, hangi kurum baba şefkati gösterebilecek 238 evlata? Eğer her aileye madem ki 1000 TL verebilecek güçteydi hükümet, neden bunun için 238 can' ın yitmesini beklediler ki?

İş kazalarında Avrupa birincisi, Dünya ikincisiyiz. Lütfen artık bana demokrasiden bahsetmeyin. Bana özgürlükten bahsetmeyin. Bana artık gelişiyoruz demeyin. Grizu felaketine neredeyse 238 rakamıyla yaklaşmış bulunmaktayız. Gelişmekte olan bir ülkede 238 can ölüyorsa, 238 yuva yıkılıyorsa, o ülke istediği kadar gelişsin! Oturduğu yerde uyuyan laf ebesi milletvekilleri eğer 13.000 TL, ailesinden uzak her an can tehlikesiyle çalışan maden işçisinin 800 TL aldığı ülkenin bana gelişmesinden bahsetmeyin! 238 işçinin hayatını kaybettiği bir vakanın basın açıklamasında ''Her işte kaza riski vardır. Bunlar olağandır'' diye konuşan Başbakan'ın olduğu bu devletten bana pay biçmeyin! Bu sıradan bir kaza değil. Bu, bir zehirlenme ile 238 yuvanın yıkıldığı olaydır. İnsanların bir yudum su için, bir parça ekmek için canını verdikleri bir olaydır.

Bu yara hepimizin. Eğer Soma olayında 238 can kaybı var ise, 76 milyon da yaralı vardır! Soma ' da yiten canların hesabı çalıştıkları şirketten de, önlem alması gerekip de almayanlardan da sorulacaktır. Hepimizin başı sağolsun.