Bir bana sordum, bir de bize !

Anladım ki sevda tüneli bu.
Bazen karanlık ve nemli,
Hatta duvarları sen desenli.
Ama bilirim ki huzurlu.

Hep bir ışık vardır sonunda.
Koşmalıyım derim o sona.
Aydınlandıkça ben,
İter karanlığa.

Bir köşede kurumuş goncalar.
Kim bilir ne umutluydular.
Belki de canlanırlar.
Gözyaşlarımla sulandılar.

Öyle sonsuz ki özlemin,
Çare değil ruhuma hicret.
Nedenisin gözlerdeki nemin,
Sen gel de bu kalbe dinlet.

Uzun bir yolculuk bu.
Verir sabrını Râb elbet.
Eğlerken hoş derunu,
Bilesin banadır kısmet.

aks