- Kategori
- Şiir
Bir başına hiçliğim, nefse bedel sen!
_____________________________________________________________________________________________________
Biliyor musun!
Kanat sesleri duyuyorum bazen.
Uzak; ama derinden.
Yerinden çıkacakmışçasına atıyor kalbim.
Nereye bakacağımı şaşırıyorum.
Davetkâr gece seslerinde,
usulca gökyüzüne dalıyorum.
Saklı buluyorum yıldızları bulutlara.
Nasıl da utangaçlar!
Sobe!
Ve yüzlere bakıyorum.
Olur da gören vardır diye.
Yok ki ifade.
Hatta kozasız.
Kopyacı günler.
Kısıyorum yüreğimi.
Sonuna kadar açıyorum hayalini.
Hapsediyorum gözlerime.
Korkarım, kaçarsın diye.
Döneceksin elbet.
Konacaksın yine.
Yoruldun bensizlikte.
O zarif; ama kırgın yüreğin,
atacaktır elbet ben diye.
Varlığına adalı ömür,
umuda nazır sevda.
Bir başına hiçliğim,
nefse bedel sen.
Anlatsam küskün duvarlarına Mihr-ü-Mâh'ın.
Desem ki ayla uğurladım, güneşle karşıladım.
Der ki Koca Sinan, anladım.
Bilmez ki ben hep ağladım.
Ne camiler yaptı, aşka nispet.
Bense şiirler yazdım, câna hasret.