Bir bilmecem var!

Bizler kendimizden 80 kuşağı diye mi bahsedeceğiz bilmem ama, çocukluğumuzda yaratıcı oyunlarla kendimizi ve zekamızı, derslerimizi kütüphane kütüphane gezerek yapar, araştırmacı tarafımızı geliştirirdik. Oyunlarımız bilmecelerle süslenir tatlı bir yarış içinde olurduk. Harita üzerindeki oyunlarla genel coğrafyamız gelişirdi. Nesi var oynardık ya da şimdiki büyüklerin tv. de oynadıkları sinema anlatmaca işaret dilimizi geliştirerek ne komik durumlara düşerdik gülmekten karnımız ağrırdı, ne tiyatrocular çıkmıştır bu oyunlarda. İsim şehir bulmaca tren oyunu sos. ler bunlardan sadece birkaçı. Soğuk kış günlerinde dışarı çıkamazsak kendimizi avutmak kolaydı. Bilmeceler ise en büyük zevkimiz:

Çarşıdan aldım bir tane, eve geldim bin tane...

Bilmece bildirmece el veya dil üstünde kaydırmaca...

Ben giderim o gider, yanımda tin tin eder...

Yapan satar, alan kullanmaz, kullanan bilmez...

Onlarcasını eklemek mümkün tabii ki. Günlerce dilimizden düşmezdi, yeni öğrendiğimiz bilmeceler akşam büyüklerimize sorulurdu hemen..

Ne internet, ne sanal arkadaşlık vardı. Gerçekti bizim dostluklarımız... Kanlı canlı... Erbakan’ ın sözü gibi oldu ama neyse. Anımsamıyorum bile kaç kişiyle kan kardeşi olduğumu... Şimdi düşünüyorum da ne kadar sakıncalı; bulaşıcı hastalıklara yakalanmamız an meselesiymiş. Şimdilerde çocuklarıma asla izin vermeyeceğim bir durum. Ama dostluğumuz için değermiş ki hemen keserdik parmaklarımızı ya da iğneleri batırırdık acımasızca; bakma şimdi iğne olmaya ya da kan aldırmaya bile korkuyorum. Sevgilerimizi coşkulu yaşardık, eğer arkadaşlık dışında bir sevgi ise gizlilik şarttı. Utanırdık ya da platoniktik... Geleceğe dair verilen sözler olurdu gizlilik esas ya “ may be in future ” Belki asla tutulmayacak bir sözdü verilen, hatta bir daha karşılaşılmayacaktı ama olsun gönüller birdi ya o an.

Eskiye özlem duyuyorum. Vefa var onlarda çıkarsız sevgiler... Ama teknolojiyle gelen kolaylık ve güzellikleri de seviyorum. Eski dostlarımın bir kısmını google dan isimlerini girerek buldum. Heyecanla aradım bulduklarımı, seslerinde çocukluktaki ses benzerliğini titreşimlerini bulmaya çalıştım. Her seste bir başka anım canlandı. Hepimiz bir bütündük solcusu, sağcısıyla.

Bilmiyorum tekrar görüşebilecek miyiz? Ara sıra da olsa mailleşiyoruz bazılarıyla, onları bilmem ama ben de yılların özlemi, heyecanı var..

Umarım karşılaşırız bir gün ..

Sevgilerimle...