Bir Ceren, Bir Can Daha

BİR CEYLAN, BİR CAN

Değişen pek de bir şey aslında

Aynı be ya

Taşları bağlamışlar,

Köpekleri aç bırakmışlar

Üstüne üstlük bağlamamışlar

Bir garip anne ağlamış,

İki gözü iki çeşme

Sel olmuş, gözyaşları

Kaldırıma, düşmüş tane tane

Kanı gözyaşı temizlemiş işte,

Bir annenin gözyaşları kaldırımda kalmış işte

?

Daha dün işte Ordu’da bir ceylan

Sönmedi de Vona’nın ışıkları

Söndü bir can,

Bir çiçek daha koparıldı dalından

Ceren…,

Yarınsa başka bir gün,

Kim bilir…sıra kimin?