Bir çift göz

Annelik ne yüce ne kutsal bir görevdir… Bir anne ve çocuğun arasındaki kadar büyük bir bağ yoktur herhalde bunu dünkü olaydan sonra daha iyi anladım… Özel bir hastanede çalışmaktayım ve o kadar çok olay oluyor ki inanın artık bir süre sonra alışıyorsunuz… İşte dün bir anneyle çocuğun arasındaki bağın ne kadar güçlü olduğunu anladım… Acil girişin tam karşısında çalışıyorum işler çok yoğun olmadığından etrafı seyrediyorum gözüme acil kapısının önünde 3-4 yaşlarında bir erkek çocuğu takıldı, çok tatlı görünüyordu bir ara göz göze geldik. Ben onu bakışlarımla severken o da utanarak yüzüme bakıyordu. Sonra elinde hayalden yaptığı arabayı sürmeye başladı ağzından da vurrr vurrr diye sesler çıkarıyordu ve oradan uzaklaştı o ara hasta geldi ve ben hastayla ilgilenirken aklıma bir şey takıldı bu çocuğun kimsesi yok muydu neden tek başına geziyordu ? Hastayı gönderdikten sonra hemen koridora çıktım o çocuğu aramaya başladım…

Muhasebenin ve santralin bulunduğu bir ara var orada iki tane yan yana duran bankın üstünde yatan başı bağlı bir kadın ve minicik elleriyle annesinin ellerini tutan o çocuğu gördüm hemen yanlarına gittim ve küçük çocuğa "Annenin neyi var?" dedim. "Bilmiyorum" dedi "Baban veya başka bir yakınınız yok mu?" dedim titrek sesiyle "Babam buradaydı ama biryere gitti" dedi. Annesine seslendim uyandırmak için kadın zar zor gözlerini açtı, kısık gözleriyle bir bana bir de oğluna baktı ben "neyiniz var, yardım ediyim size" dedim başını tuttu. Ben hemen koşarak acile gittim. Bir tekerlekli sandalye aldım. Acil doktoruna "hasta getiriyorum" dedim kadının yanına gittim…

Küçük çocuk o kadar masum o kadar güzel bakıyordu ki bana adını bile bilmediğim çocuğa o kadar kanım kaynamıştı ki daha fazla yardım edebilmek için elimden geleni yapmaya çalışıyordum… Annesinin kollarından güçlükle tuttum ve tekerlekli sandalyeye bindirdim tam acile götürürken eşi geldi ve "nereye götürüyorsunuz" dedi ben de "Bankın üstünde yatıyordu, acile götürüyorum." dedim. Adam "Sağolun tomografi çekilecekti paramız yetmedi para bulamaya gittim" dedi. Ben de hemen tomografiye yönlendirdim, tomografisi çekildi. Anneyi tekrar acile getirdiler. Kadına ağrı kesici iğne yapılırken baba ve oğul tam benim karşımdaki bankta oturuyorlardı. Adam ayağı kalktı ve oğluna "sen burada bekle" dedi. Acile girdi, o da arkasından ayağı kalktı ve acilin önüne gitti. Kapının arasından o küçük gözleriyle annesine bakmaya çalışıyordu. Sonra bana döndü, baktı. Ben de ona baktım. Ağlamaklıydı, ne olduğunu bile bilmiyordu. Belki de ordan oraya anne babasıyla sürükleniyordu. Yavrucak şaşkın gözlerle etrafını inceliyor, merakla annesini bekliyordu. Sonra anne ve babası cıktı acilden, kadın zorlukla yürüyordu. Eşinin kollarında ayaklarını sürüklüyordu. Adam bir yandan eşini tutmaya çalışırken bir yandan da oğluna gel diye sesleniyordu. Onlar önde minik çocuksa arkalarından gidiyordu… Bir süre arkalarından baktım ve insanların ne kadar kötü durumda olduklarını daha iyi anladım…