Bir çığlık

Som bir sessizliğin içine gizlenmiş hırpani sözcükleri arıyorum. Sessizlikle anlatılan çok derin anlamlar olduğunu bilmeme karşın bir çığlığın beni etkilemesi daha önemli. Çığlığın altında gizlenen dehşetengiz bir korkunun nefes almamı zorlaştırmasına kimse şaşırmasın. Asude insanların bile bir çığlık karşısındaki vereceği tepki benim tepkilerime yakındır. Parşömen sarısı bir suratla ne olduğu endişesi yerleşmiştir yüreğe.

Acı çeken, yardım dileyen, koşan bir kadın arar gözlerimiz ortalıkta. Çocuk bile gelmez aklımıza. Bir erkeğin bir kadına zulmünü düşünürüz ilk önce. Refleks gibi sıralanın görüntüler zihnimize. Bir çığlıkla senaryolar yazarız anında. Sayısız acı sahnesiyle pelesenk bir sözcük yapışır dilimize “Aman Allah’ım!”… Değirminin içindeymiş gibi dolanır dururuz olduğumuz yerde. Damarlarımızı zorlar kan basıncı ve kulaklarımız uğuldar. Dehşetengiz bir sahneye hazırlarız kendimizi ve pencereden aşağı sarkar bakarız. Sokak satıcısı, top oynayan çocuklar hepsi donup kalmıştır sizin gibi. Ne olduğunu anlamaya çalışırlar. Gerisi koca bir hengâme…

Çığlığın sessizlikten daha çok anlam ifade ettiğine inananlardanım. Sesimizi duyurmamız gerektiğini, konuşmamız, anlatmamız ve pes etmememiz gerektiği inancındayım. Koyu bir sessizliğin ardına gizlenen hırpani sözcüklerin bir çığlıkla ortaya çıkmasını istiyorum. Çığlık çığlığa haykırmak istiyorum felaket geliyor diye. Ya sağır olmuşsa insanlar, ya umursamıyorlarsa çığlıkları, uyarıları… İnsanlığın ölümüne bağlanan bir dönüşümün gariplikleri battaniye gibi örtüyor üstümü. Som bir sessizliği yeğlememi istiyorlar. Çığlığım kalıyor boğazımda. Hazin çok hazin…