Bir çocuğu “namusunu kurtarmak” gerekçesiyle tecavüzcüsüne mahkum etmek !

Adalet Bakanlığı’nda yapılan toplantıda Yargıtay 5. Ceza Dairesi TCK'nun 104 numaralı maddesi (reşit olmayanla cinsel ilişki) için önerilerde bulunmuş. İlgili dairenin aklı evvel temsilcileri evlenme yaşının 14’e indirilmesi, aynı yaştaki bir çocuğa tecavüz suçunun “şikayete bağlı hale gelmesi”, tecavüzcünün evlenmeyi kabul etmesi durumunda suçunun silinmesi gibi dehşet verici zulümlerin kanunlaştırılmasını uygun bulmuşlar. Hem de hiç utanmadan !

Bunlar zor anlarımızda haklarımızı korumak için güvenmemiz gereken hukuk temsilcileri. Adaleti uygulamak için görevlendirilmiş, adalet terazisini dengede tutmakla yükümlü, hayatlarını bununla kazanan birileri…

Bırakın kanunlaştırmayı, teklif etmeyi, böylesi bir vahşeti akıllarının ucundan bile geçiriyor olmaları, hayal kırıklığına, güven bunalımına yol açıyor, dehşet, isyan, tiksinti duygularını gıdıklayıp uyandırıyor.

Aklınızı mı yitirdiniz? Cinnet mi geçirdiniz? Kendinize gelin !

Çocuk tecavüze uğramış. Hayatı kararmış. Küçücük yüreği, tazecik vücudu öyle yıpratılmış ki ömür boyu taşıyacağı kirli izler tenine yapışıp kalmış.

Sevgi, şefkat, anlayış, destek, terapi, korunma, arınma, pamuklar içinde taşınma ihtiyaçlarının hat safhada olduğu zamanda “hadi çocuğum yaşadın, namusun temizleniyor, o adamla evleniyorsun” diyorsunuz ! Bırakın onunla evlenmeyi, kafasından sağlıklı bir şekilde temizlemesi gerektiğinden, o caninin yüzünü görmesi, adını bile duyması sakıncalı aslında.

Hiç mi gelmez aklınıza kızcağızın yaşayacağı travma? Ömrü boyunca, günde 24 saat o korkunç anları canlı tutmaya mahkum ediyorsunuz zavallıcığı. Yaşadıkları yetmezmiş gibi, bir suçu varmış gibi, gün be gün cezalandırıyorsunuz.

Caniyi kurtarıyor, maduru mahkum ediyorsunuz. Hem de cezaların en korkuncuna. Nasıl bir adalet duygusu bu?

Zaten “6 aydan 2 yıla kadar” olan ceza ceza değil, zaten 14 yaşındaki çocuğun (adı üzerinde) evlenmesi utanç verici. Bunlara hiç girmiyorum bile.

Ama tecavüzcüsüne mahkum etmek! Bir de bunun kendi iyiliği için olduğuna inanmasını beklemek! Yahu biraz insaf ya! Saçmalığın da, densizliğin de sınırları var. İşkencede bile “orantılı – orantısız” kavramları var! Zulmün de olmalı…

Güya kızı kurtarıyorsunuz, değil mi? Şaşarım ben sizin örümcekli leblebi aklınıza. Hakkımızı siz koruyacaksınız, değil mi? Allah bizi sizlerden korusun. Size de aynı şekilde “korunmalar” nasip etsin !