Bir damat , 2 nikah...

"Onunla evleneceksin o kadar !"

"Ama baba... Anne sen bari birşey söylesen !"

"Oğlum o kız senin için daha iyi.."

"Ama ben br başkasını seviyorum, sen de biliyorsun."

"O kız sana göre değil hem baban tamam demiş..."

Hala bu devirde ailelerin çocuklarının evlilikleri konusunda bu kadar söz sahibi olmaya çalışmaları anlaşılır gibi değil.

Bir yetişkinin kendi yaşantısını istediği gibi kurma hakkına açıkça tecavüz !

Anne ve babanın elbette fikirleri ve tavsiyeleri alınır ama o kadar !

Hele arada aşk ve sevgi varsa , nasıl engel olunabilir ?

Bence olunamaz...

Genç adam sevdiği kadına durumu anlatır ,ondan da olur alınca ailesine "tamam sizin dediğiniz olsun " der ve harakete geçilir. Ev tutulur ,döşenir. Bu arada erkek, kız tarafından hiçbir şey istemez zira zaten o herşeyi almıştır. ( Bu konuda açıklık yok ama ben öyle düşündüm:=) )

Nikah günü ve saati alınır ! Davetiyeler dağıtılır...

Damat nikaha son anda yetişir, nikah kıyılır ve damat resim çektirmeden oradan bir bahane ile ayrılır. Daha fazla ayrıntı haberde yer almıyor .

Bu arada gerçek kısa zamanda ortaya çıkıyor zira damat kendini ihbar ediyor. Meğerse bizim damat ayrı semtlerde iki ayrı nikah günü almış ve aynı güne !

Sadece saatleri farklı.

Öyle hesaplamış ki , sevdiği kadınla evlenip onu eve bıraktıktan sonra hemen diğer nikaha yetişebilecektir ve nitekim öyle olmuş.

Kanunlarımıza göre tabii ki ilk nikah geçerli olduğundan sonraki nikahın hiç bir anlamı yok.

Bu durum ortaya çıkınca yaşananlar elbette hoş değil. Özellikle ikinci nikahtaki kızcağızın durumu çok vahim. O kadar kişi içinde evlen ama gerçek olmasın daha doğrusu evli olan bir erkekle nikah masasına oturduğunu bilme ! gerçekten çok kötü bir durum.

Yalnız burada anlaşılmayan birşey var... O da düğün sonrası yaşanılanlar, hayır deseydi yaşanacaklardan daha az mı kötü ? Yani bu yola başvurmanın gerekçeleri nedir?

Bunca yanlış yerine, gidip habersiz evlenip biz evlendik deselerdi daha doğru olmaz mıydı?.

Sonuç olarak ; artık gençleri eş seçiminde serbest bırakmak gerekiyor.

Sevgimle...