Bir de Gökyüzü o zaman

Tekerlendik gök kelekler gibi gökyüzünde
Kan otu kokardı ellerimiz 

Bir kuşun dudağındaki uçuktu yüreği 

Bir de gökyüzü vardı o zaman bir de pencere
Bir de deli aşk vardı
Dağları iyi kullanırdı insanlar, sözcükleri iyi
Bir demet su hediye ederdi sevgili
Akdeniz yanımız tozlanırdı daha çok
Elimizin yankısında tutuşurdu bir çiy izi 

Aşk, gökyüzünden bile daha ağırdı 

Önce gözlerini silerdi sevgilim sonra yüreğini 

Bir söze varırdık anılara yol verip 

Yaralı bir bohça gibi solgun uzanan Akdeniz
Şiir sürerdi çocukların ağzına 

Bir zeytin dalı değse sevgilimin koluna
Tarih yeniden kurgulanırdı 

Deniz, bir yelek giyinirdi, kumlar kelebek. 

(Yazılıkaya, Ocak-Şubat 2011, Sayı 50)