Bir delinin günlüğünden

Masmaviydi sularım…
Masmaviydi umutlarım…
Masmaviydi yüreğim…
Şimdi...
Aldım elime incecik bir bez parçası
İçine masmavi umutlarımı, ruhumu ve yerinden çıkarıp koyduğum yüreğimi koydum.
Sulara bıraktım…
Geçtiği her yer kan kırmızı…
Geçtiği her yer zifiri karanlık…
Şimdi kapkara gözlerimden acı acı düşer gözyaşlarım
Yakar tenimi, yakar yüzümü
Ve bir izdir artık o, karanlık sularda yüzen yüreğimde
Söylemiştim oysa
Kaldırmaz yüreğim demiştim
Aldın onu karanlık sularından
Koydun tekrar yerine
Ellerini, yüreğini ve sevgini ekledin üstüne
Tekrar atmaya, tekrar sevmeye başladı…
Baktın gözlerime
Baka baka tekrar çıkardın yerinden
Ellerine bulaştı acısı, yüreğine ulaşmadı ama
Şimdi ayaklarımı çektim sulardan
Dönüp kendi kabuğuma
Bir cenin gibi yatmak istiyorum
Tüm hayatla bağım kopsun…
Nefesim kesilsin
Kederle yoğrulsun içim
Ve benim sulara gömülmüş yüreğim, ruhum ve umutlarım kalsın geriye
Yaşamın içinde değil, kıyısındayım artık…
Düştüm bazen ama yinede aldı beni kıyılarına
Şimdi her yanım çizik
Her yanım yara bere içinde
Gözlerim kapansın ve kesilsin nefesim…

Ağlatıyorsun beni. İçim kıyılıyor kör bir bıçakla. Kelimelerin biley… Keskinleştirdi acımı, kör bıcağı… Şimdi "nereye baksam" boğuluyorum… Gözyaşları içinde kaybolacağım… Yüzümü dönüp karanlığa, gideceğim… Ağlatıyorsun...

Şimdi…

Ne bu kadar keder, ne bu kadar acı var… Hayat, gülümseyip kucakladı yeniden… Tuttu elimden sıkıca… Gözlerime bakıp, usulca fısıldadı… “ Değerlisin”

Hayat, gerçek sevdiğimsin…

Not : Hayata tutunmayı sağlayan bağlaçlar vardır… Sevgi, aile, aşk ve birçok güzellik… Hayatı sevip, sıkı sıkıya bağlananlara… Ve hayat, seni çooook seviyorum...

Fotoğraf : Tarık Aytaç Gürbüz