Bir delinin hayatıma etkisi

Benim bir ‘’deli’’ Mehmet Amcam vardı köyde, arkadaşımın dedesi… Çok şey öğrendim onun yaşamından ve onla olan konuşmalarımızdan… Bu güne kadar onun ’’ hastalığına’’ benzer bir hastalık da duymadım açıkçası... 

Yaz geldi mi akıllı, soğuklar başlayınca zapt edilmez bir deliydi Mehmet emmi... Zarar verdiği bir insan görmedik hiç... Ancak onun olduğu sokaktan geçmeye de yürek isterdi.. Kadın kız, çoluk çocuk o sokaktan geçmek yerine yolu uzatırlardı evlerine gitmek için... Hele geceleri… Köpekler bile korkardı Mehmet Amcadan… Bir ses duymaya görsün hemen başlardı küfre... Hem de ne küfürler…

Her senesi rutin tekrarlanan altmış yıl… Deli olunca zincirlere bağlanan Mehmet amca akıllı olunca da çocuklarla çocuk olan dünyanın en tonton ihtiyarıydı... 

İkimiz onunla herkesten ayrı arkadaştık... Onunla tütün dizme işçisiydik, yoldaşıydık... Tütün dizmek, bu dünyadaki en ağır ve en lanet işlerden birisidir diyebilirim... Ucu sivri şişlere, tütün yaprağını damarından geçirmek ve oradan da iplere aktarma işlemine tütün dizmek denir... Sabahtan akşama kadar oturmak demektir bu… Belinize, boynunuza eğilmekten sancılar girer... Ellerinize yapışan tütün tetiri kolay kolay çıkmaz, zehir gibi acıdır, yediğiniz içtiğiniz her şeye geçer... Ve çok ucuzdur bu işin işçiliği... Çocuklara, yaşlılara yaptırılır... Kolaycada bulunmaz anlayacağınız bu işçiler. .. İşte biz Mehmet amca ile beraber çalışan bir ekiptik... El üstünde tutulurduk… O ve ben sevdiğimiz yerlere giderdik, o beni kırmazdı bende onu... Proleter dayanışması derim hala gırgırına...

Çalışırken çok konuşurduk… Başka ne yapacaksın ki zaten konuşmayıp ta sabahtan akşama kadar...  Delilik olayına gelince hiç konuşmazdı… Sıkılırdı... Ona bir gün dedim ki; ‘’Madem deliriyorsun bunu anladım, hiç kuşkum yok... Fakat niye sadece insanların duyacağı yerlerde ve zamanlarda küfür ediyorsun? Onlar yokken, onlar duymazken hiç küfür ettiğini görmedim senin...  Mesela bir gün çok dikkatli bir şekilde gördüm.. Sakince kahvenin oraya kadar gittin, kış güneşinin ve çaylarının tadını çıkaranları görünce; gabba karılarını bellediklerim diye bastın küfrü... Neden yalnızken değil de insanların duyması gereken yerlerde küfrediyorsun?’’  Bana dediği lafı hiç unutmam:

‘’Deli olduğunun bilinmesi gerekli…  Başka türlü nasıl deli olunur ki? Bilinmedikten sonra deli olmanın anlamı ne?’’İşte o gün bu gündür derim ki kendime; düşündüklerimin bilinmesi gerekir… İnsan içindeki insanı çıkarmalıdır dışarıya… Ara sıra bile olsa… İşte ben Mehmet Amca geleneğinden geliyorum… Hep deli olamıyorum... Arada bir akıllı zamanım oluyor ne yazık ki... Deli zamanlarımda çıkıyor o anarşist düşünceler ve gizliden küfür etmeler…