Bir dem'lik yaşam

Çayın da tadı kalmadı. Eskiden mis gibi demleme çay içerdik. Şimdilerde çay da poşete girdi. Hayatımızın poşete girmesi gibi. Suyu kaynatıp Rize çayını demlerdikmis gibi. İçine de şeker atıp içerdik. Şimdi ne Rize çayının tadı kaldı ne de şekerimizin. Şekeri de yapaylaştırdılar. Tıpkı hayatımızın yapaylaşması gibi.
Çayı kendin demleyeceksin, kendi topraklarında yetişen, havası, suyu tertemiz Karadeniz çayından. Havamız da kirlendi çayımızın kirlenmesi gibi. Hayatımız da kirlendi. Yapay hayatlar, bir içimlik poşet çaylar gibi.

Yaşamın kendisini demlemek çok da zor değil aslında. Yeter ki hayattan ne beklediğini bil.

Katkılı hayatlar gibi, katkılı çaylar da pek tad vermez. Damağında alamazsın o hafif kekremsi tadı. Nasıl ki hayatın anlamını bilmeden yaşıyorsak, çay içmiş olmak için de poşeti sıcak su dolu bardağa daldırıyoruz demlediğimizi zannedip içiyoruz çayı. Çayın demini alması gibi insanın da demini alması gerekir. Çay deminde ve sıcaklığı kararında içilmelidir. Soğuyunca o çayın tadı kalmaz. Hayatımızda da karar verirken zamanında ve yerinde vermeliyiz. Yoksa bir dem’lik çay gibi oluruz ve soğudukça tadı kalmaz yaşamın.

Demlenen bir bardak çay
Yaşanan bir ömür gibidir
Fazla bekleyen çay,
Bardağın dibinde
Bir tortu bırakır.
Anlamsız bir yaşam da
Sadece tortudan ibarettir.
Soğuk kış gecelerinde
İçilen demli bir çay
Sevgiliye kavuşmak gibidir

Murat Akcan