Bir deniz feneri hikayesi...

Geçtiğimiz ay çocukluğumun geçtiği Zonguldak' daydım, 15 günlük anıları tazeleme ziyareti yaptım.  Uzun yıllar oturduğum Fener mahallesinde doyasıya dolaştım. Mahallemize adını veren DENİZ FENERİ' nin altından denizi seyrettim. Vay be dedim kendi kendime, bizim Deniz Feneri yıllar önce bıraktığım yerde olduğu gibi duruyor, oysa ne Fenerler var, altından geçeni abat ediyor. 

Kafamı kaldırıp bir daha baktım bizim emektar Deniz Fenerine, olsun be dedim.. eskisin, yıpranmışsın ama alnın açık, seni çocukluğumdan tanırım, karanlığı sevmezsin, bir bir aydınlatırsın karanlıkları her çakışında, çünkü sen Zonguldak Deniz Fenerisin, çünkü sen sadece dürüstlüğün ve erdemin ışığını yansıtırsın. Yıllarca altından geçtik, yanıbaşında oturup denizi seyrettik lakin hiçbirimiz abat olmadık, ama hiç de şikayetci değiliz halimizden, gurur duyuyoruz bütün haşmetiyle yol göstermeye devam eden Fenerimizden. Yıllara meydan okuyan Zonguldak Feneri her türlü şaibenin uzağında görevini layikiyle yerine getirmeye devam ediyor. Kafamı kaldırıp bir daha baktım Zonguldak Fenerine, başım dik, içim rahat, ağır ağır uzaklaştım.