Bir dosta melekler eliyle mektup…

Yıl kaçtı, 2004 idi sanırım, beyaz bir gömlek vardı üzerinde, yüzünde sonradan pek aşina olacağım o gülümseme…

Ne komik bir tanışıklığımız vardı, şiir bile yazmıştım, hatırlarsın, tanışıklığımız üzerine; sen “Mavi alan bir de güzelim çimler var” bölümünü beğenmiştin…

Bense sadece gülümsemiştim…

Sana, dostluğumuza yazılı şiirlerin bende saklı kaldı be Gürcan, Hakan dedi bu akşam “Gürcan kaza geçirmiş!”, Google’a bir sordum ki, kaza geçirmekle kalmayıp, ölmüşsün be Gürcan!

İnanmak istemedim ama gözüme gözüme soktu haberler seni, Gürcan ne yaptın sen?

Ölümün yakışmadığı insanlar vardır hani, sen onlardan biri değil miydin şekerim?

Henüz ağlayamadım, bilirsin zırta pırta ağlarım da, ciddi şeylere ağlayamam en başında, anlatmış mıydım, babam öldüğünde de günlerce ağlayamamıştım…

Ele avuca sığmaz Gürcan’ın şakası gibi geliyor insana ilk etapta, ama tüm haberler doğruluyor ama biliyor musun, hep gülerkenki halim kazılı kafamda, eli ve yüreği sıcak bir Gürcan, ve o halin asla silinmeyecek!

En son görüştüğümüzde, hani bizim evde rakı içmiştik de, paşa meze yemiştik yanında; kaç günler sonrasıydı telefon açmıştım sana, paraya sıkışığım borç verebilir misin bana demiştim, hani sen uygun yerde değildin, ararım seni demiştin…

Sonra hiç görüşemedik…

Sen borç vermeyi istememiştin muhtemelen, muhtemelen o arada sefere de gitmiştin, tek kırıldığım, bunca yıl içinde yeminle tek kırıldığım beni aramamandı, bizim dostluğumuz altı üstü ile para ile ölçülemeyecek kadar çoktu, ben bu konuyu tekrar açacak bir kadın da değildim be Gürcan, bunu bilmenden dolayı her zaman ki alışık sefer araları telefonlarının gelmeyişi canımı sıkmıştı, bilirsin, yalanım dolanım yoktur be arkadaşım!

İçim sızladı, gözleri, yüzü her daim gülümseyen dostum, asansör boşluğuna düşmüş, iki saat ağır yaralı olarak orada kalmış…

Gürcan’cığım, çok mu canın yandı?

Evlendirecektik daha seni ulan, yakıştı mı bu yaptığın?

Anıların bende saklı, belki zaman zaman yazarım sana, melekler ulaştırırlar, eminim…

Meleklerin ortasında olduğundan hiç kuşkum yok zira, gülümseyen yüzünden öpüyorum, dostum: Seni seviyorum!

http://m.milliyet.com.tr/NewsDetail.aspx?NewsID=1128352&CategoryIDs=15

Gülgün Karaoğlu
Ağustos,24/09