Bir eylül sabahı

On ikiden vuruldun ey halkım, tam kalbinin ortasından,

Nasıl bir ganimet öyle, genç bedenler uçuşur, zindanların ortasından,

İzi kalmazmış işkencenin, ruhun azabı silinince elli idam sehpasından,

Küresel bir nefestir üfleyen, terörü yuvasından,

İnsanlık! artık fark et zincirlerini, hem sağdan hem de soldan...

Eylül on ikiden öncesi ve sonrası diye yazılacak tarihimiz,

Yığınla büyüdük, ranta sardı her yanımız,

Lal kuyusunda demokrasimiz, çürüyor sağ ve sol yanımız,

Üzülmüyor artık, seçimde oy kullanmayanımız,

Lakırdıyı bitirecek mi Gezi'miz? yeniden doğarken halkımız...

(ABBA: 12 Eylül 2014. Jandarmaların süngüsüne uyanmıştı, 34 yıl önce, bir çocuk yatağında...)