Bir Fotoğraf

Gölgelerden karanlığa
Aydınlıktır yüzüm
Karanlıkta olsa da
Kararmışlar arasında
Bir ışık hüzmesine takıldım
Ying yang gibi
Karanlık ve aydındınlık arasında
Gidip geldim
Her ne kadar doğa aşkına derken
Bazen bir sihirbazmış gibi
Bazen de bir büyücü
Ve belki de şiirbaz gibi
Sihirle, sihir- i sözcükle uğraştım
Her ne kadar bilim aşkına derken
İnsanoğlu dedim
Reddi kural
Kendi doğasını kendi yaratmış
Bensem bile
Ki doğa- yı İlahiye inanan
Bazen karanlıkta kimse görmez diye
Aydınlıkçı olmayıp karanlığı tercihi
Ve birkaç kadınla
Karanlıkta
İki zenci gibi susup
Sessizliğe gömülmek
Hani derler ya aşk
Susup sevişmek
Karanlıkta aydınlığı keşfetmek gibi
Saçma ama bir o kadar gerçek
Sen ben değil
Bizden ötesi duygular içinde
Sen ben olmak
Hanidir ortalıkta yüzüme
Bir aynadan bakmak
Söylevlerime inanmayın sakın
Ben insanım
Beni kandırmayı severim
Her türlü metnin, duygunun ötesinde
Benden farklı bir varlığım
Karanlıkta ters yüz ben
Kimseler görmedi çünkü rengim siyahtı
Duygularım o kadar canlı ki
Kalp atışlarım gökgürültüsüne dönüştü
Ve bir fotoğraf çektim
Tüm gerçekliğim değişti