Bir garipti ortalık

Geçen Pazar Sabahı,
Bir garipti ortalık.
Yarı uykuluydum.
Bir ara camdan dışarıya baktım.
Puslu ve kasfetli bir hava vardı.
Hayret!

Çok sessizdi ortalık.
Sonra bir anda düşler bahçesine daldım.
Kendimi bir anda büyük güzellikler içinde buldum.
Binbir çeşit mutluluk ve dinginlik vardı etrafta.
Leyla ile Mecnunu,
Kerem ile Aslıyı,
Nazım ile Pirayeyi gördüm.
ve daha nicelerini.

Yürekler tutuşmuştu.
Ortalık bir renk cümbüşüne dönmüştü.
Gönüller bir olmuş,
Sevgi ve muhabbet ortalığa taşmıştı.
Huriler etrafta dört dönüyordu,
Bir ağaç altında.
Adeta bir meltem esintisi estiriyorlardı.
Çok hoştu.
Kimse acıkmıyor,
Kimse mal-mülk konuşmuyor,
Kimse acı çekmiyor,
Kimse yoksulluğu konuşmuyordu.

Herkes pırıl pırıl elbiseler içinde,
Şen-şakrak ve neşe içindeydi.
Gamsız, tasasız, kedersizdi.
Sonra bir anda büyük bir gürültü koptu.
Herkes birer birer kayboldu.
Uyandığımda,
Gök gürüldüyor ve ılık bir esintili yağmur başlıyordu yavaştan.
Çok kalmaz,
Sanki bana bir şeyler ima eder gibi,
Birazdan gökkuşağı da çıkardı ortaya.