Bir güldüm, ellerinde soldum

Ellerinde tutmaya çalıştığın, kaybolmasını istemediğin bir güldüm.

Tek bir güldüm senle yaşamak istedim yüreğinde. Kaybolup gitmesin istedim.

Bir güldüm, varlığı ile mutlu eden tek güldüm  ellerinde soldum. Besledim sevgim ile muhtaç etmedim,  başka sahiplere vermedim, yüreğimi soldururlar diye.

Sana aitti bu gül, ellerinde soldum. Yok oldum, paramparça olmuştum artık, parçalara ayrılmış her bir yapraklarım, toplanabilir mi?

Yeniden açabilir mi solan yapraklarım, yeniden yaprak verir mi gönlüm?

Yeşerecek umutlar arar o umutlarda, yeşermek ister, yeniden açmak ister.

O gülüm hep mi solacak, hiç yeşermeyecek mi? Uzak mı kalacak mutluluğa?

Ellerinle soldurdun yaşayan gülümü, yapraklarımı koparttın, soldurdun işte yaşayan gülümü. Solan umutlar, yeşermeyen yapraklarım var.

Nasıl yeşerecek yeniden hayata? Nasıl gün ışığına çıkabilecek ve yeniden merhaba diyeceğim?

Güllerim açmıştı seninle, sen ise ellerinle soldurdun…