Bir Gün Gideceksin

Bir gün bırakıp gideceksin buralardan
Zamanla kaybolacak sana ait tüm izler
Ve ben seni düşünüp ağlayacağım
Şarkılar söylerken mavi denizler.

Ey hırçın dalgaların katı ve hoyrat kızı
Ruhumun asumanında çakan zühre yıldızı
Sen aşk nedir bilir misin
Bilir misin pervanenin ateşe tutsaklığını
Keşke yüreğimin yağmurunda sönse de harın
Aşabilsem bu sevda tuzağını.

Bil ki ben mevsimleri senin kadar sevmedim
Tatmadım güzelliğini hiç bir baharın
Bırak ta ruhum saçlarının melteminde dinlensin
Söndürsün içimdeki yangını ruhsarın.

Gitmelisin artık!
Ve sen giderken bakmamalıyım ardından
Sana ait ne varsa kalbimden atmalıyım
Ne adın kalmalı aklımda ne de sevdan
Kendimi bulmak için seni unutmalıyım.

02/ 2010

Son

Gün bitti, gündüzlere çekildi tüller
Gittin diye ardından ağladı güller
Sardı ufukları simsiyah hüzün
Ötmez oldu has bahçede bülbüller
07/ 2000

Notlar:
Pervane: Işığa olan tutkusunu hayatıyla ödeyen küçük kelebek. Divan edebiyatında ışık aşkı, (yani yakanı) kelebek aşıkı (yani yananı) temsil eder.
Ruhsar: yüz, yanak.
Har: Sıcak, kızgın ateş, alev.